W terminie 14 dni od dnia zawiadomienia przez prezesa właściwego sądu apelacyjnego o tym, że decyzja o powołaniu na stanowisko asesora jest ostateczna, asesor obowiązany jest zawrzeć umowę o pracę z komornikiem, o którym mowa w art. 131 ust. 4 albo art. 134 ust. 3 lub 4.

Załącznik 1. [Ustawa z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych] Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 listopada 2019 r. (poz. 2363) USTAWA z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa wysokość kosztów komorniczych i zasady ich ponoszenia oraz tryb postępowania w sprawach dotyczących tych kosztów. Art. 2. Koszty komornicze obejmują wydatki komornika sądowego, zwanego dalej "komornikiem", poniesione w toku prowadzonego przez niego postępowania egzekucyjnego, innego postępowania albo dokonywania innych czynności oraz opłaty komornicze. Art. 3. 1. W postanowieniu w przedmiocie kosztów komorniczych komornik oznacza ich wysokość z rozbiciem na poszczególne rodzaje opłat i wydatków oraz wskazuje, do jakiej wysokości i przez kogo zostały uiszczone, a w razie konieczności wskazuje osobę, którą one obciążają. W postanowieniu o pobraniu kosztów komorniczych zawiera się wezwanie strony, aby uiściła należne koszty komornicze w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia pod rygorem wszczęcia egzekucji. 2. Uzasadnienie postanowienia w przedmiocie kosztów komorniczych zawiera szczegółowe wyliczenie powstałych kosztów komorniczych wraz z dokładnym określeniem sposobu ich obliczenia, określenie czynności lub zdarzeń stanowiących podstawę ich ustalenia oraz wskazanie podstawy prawnej. Art. 4. Prawomocne postanowienie zawierające wezwanie do uiszczenia kosztów komorniczych podlega wykonaniu bez zaopatrywania go w klauzulę wykonalności. Za egzekucję kosztów komorniczych nie pobiera się opłaty egzekucyjnej. Rozdział 2 Wydatki Art. 5. Komornikowi przysługuje zwrot niezbędnych wydatków poniesionych w toku postępowania albo w trakcie innych czynności wyłącznie w zakresie określonym ustawą. Art. 6. Wydatkami są: 1) należności biegłych i tłumaczy, o których mowa w art. 11; 2) koszty ogłoszeń; 3) koszty transportu specjalistycznego; 4)1) koszty przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą kancelarii komorniczej oraz zryczałtowane koszty przejazdu w granicach tej miejscowości; 5) zryczałtowane koszty utrwalania czynności odbywających się poza kancelarią oraz przechowywania zapisu obrazu i dźwięku, o ile wierzyciel domagał się utrwalenia czynności; 6) należności osób powołanych na podstawie odrębnych przepisów do udziału w czynnościach; 7) koszty uzyskania dokumentów lub informacji niezbędnych do prowadzenia postępowania; 8) koszty doręczenia korespondencji z wyjątkiem kosztów doręczenia stronom zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, postępowania zabezpieczającego lub postępowania o wykonanie europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym; 9) koszty działania komornika poza rewirem komorniczym, o których mowa w art. 8; 10) koszty przekazania środków pieniężnych przekazem pocztowym lub przelewem bankowym; 11) koszty pokrycia opłaty sądowej należnej od wniosku o wpis w księdze wieczystej. Art. 7. 1. Jeżeli czynność komornika powoduje wydatki, komornik uzależnia dokonanie tej czynności od uiszczenia zaliczki przez stronę, która wnosi o dokonanie czynności. 2. Zaliczkę na koszty doręczenia korespondencji uiszcza wierzyciel lub wnioskodawca i nie może ona jednorazowo przekroczyć 60 złotych, chyba że planowane wydatki znacznie przekroczą tę kwotę. 3. W wezwaniu do uiszczenia zaliczki komornik wskazuje stronę obowiązaną do uiszczenia zaliczki, wysokość zaliczki, termin jej uiszczenia, czynność powodującą wydatki, które mają być pokryte z zaliczki, oraz poucza stronę wezwaną o skutkach niewykonania wezwania. 4. Termin uiszczenia zaliczki nie może być krótszy niż 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Jeżeli wniosek złożyła strona mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą, która nie ma w kraju przedstawiciela, termin ten nie może być krótszy niż miesiąc. 5. Jeżeli zaliczka nie wystarcza na pokrycie wydatków, wydatki ponosi tymczasowo komornik. W takim przypadku komornik może wydać postanowienie o pobraniu brakującej zaliczki od strony, która żądała dokonania czynności powodującej wydatki, albo ściągnąć od dłużnika kwotę odpowiadającą wysokości wydatków, które nie zostały pokryte z zaliczki. Ściągnięcie tej kwoty od dłużnika nie wymaga wydania postanowienia. 6. Jeżeli egzekucja okaże się w całości lub części bezskuteczna, komornik wydaje postanowienie o pobraniu od wierzyciela kwoty odpowiadającej wysokości wydatków, które nie zostały pokryte z uiszczonych przez niego zaliczek ani wyegzekwowanej części świadczenia i co do których nie wydano postanowienia o pobraniu brakującej zaliczki. Art. 8. Jeżeli komornik wybrany przez wierzyciela podejmuje czynności poza rewirem komorniczym, wydatki w postaci diet przysługujących komornikowi oraz osobom zatrudnionym w kancelarii komorniczej i uczestniczącym w tych czynnościach, kosztów przejazdów i noclegów komornika i tych osób oraz kosztów transportu specjalistycznego obciążają wierzyciela, nawet w razie przysługującego mu zwolnienia od kosztów komorniczych. Wydatków tych nie wlicza się do kosztów obciążających dłużnika. Wierzyciel może też wyrazić zgodę na obciążenie go innymi wydatkami. Art. 9. 1. Czynność, w związku z którą komornik zażądał zaliczki na pokrycie wydatków, podejmuje się nie później niż w terminie 7 dni od dnia uiszczenia zaliczki. 2. Uiszczoną zaliczkę przeznacza się wyłącznie na pokrycie wydatków, na poczet których została uiszczona. Przeznaczenie zaliczki na pokrycie innych wydatków może nastąpić wyłącznie za zgodą strony, która ją uiściła. Art. 10. 1. Przyznanie należności stanowiącej wydatek, o którym mowa w art. 6 pkt 1-3 lub 6, wymaga wydania postanowienia. W postanowieniu o przyznaniu należności komornik wskazuje podmiot uprawniony do otrzymania należności i jej wysokość, a jeżeli należność ta ma być pokryta z zaliczki, także zaliczkę, z której należność jest pokrywana. 2. Postanowienie o przyznaniu należności komornik wydaje na wniosek podmiotu uprawnionego do jej otrzymania. Złożenie faktury lub rachunku jest równoznaczne ze złożeniem wniosku. Wniosek składa się w terminie 7 dni od dnia dokonania czynności uzasadniającej przyznanie należności pod rygorem wygaśnięcia prawa do przyznania należności, o czym komornik poucza podmiot uprawniony do otrzymania należności. 3. Komornik wydaje postanowienie o przyznaniu należności w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Art. 11. Biegłemu i tłumaczowi przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot poniesionych przez nich wydatków niezbędnych do wydania opinii lub dokonania tłumaczenia. Do należności tych stosuje się odpowiednio przepisy tytułu III działu 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 785, z późn. przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 89 ust. 5 tej ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1326). Art. 12. Ustalając wysokość należności z tytułu wydatków, o których mowa w art. 6 pkt 2 i 3, komornik uwzględnia wynagrodzenie oraz celowe i niezbędne wydatki wskazane na rachunku lub fakturze złożonej przez podmiot uprawniony do otrzymania należności. Art. 13. 1. Ustalając wysokość należności przysługujących osobom, o których mowa w art. 6 pkt 6, komornik bierze pod uwagę wymagane kwalifikacje, nakład pracy potrzebny do dokonania czynności oraz wysokość celowych i niezbędnych wydatków wskazanych na złożonym rachunku lub fakturze. 2. Należności przysługujące kuratorowi ustanowionemu przez sąd przyznaje komornik. Pobraną od wierzyciela zaliczkę na poczet należności kuratora sąd, który go ustanowił, niezwłocznie przekazuje komornikowi. Do należności kuratora stosuje się odpowiednio przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Art. 14. 1. Podmiotom, które przedstawiły dokument na żądanie komornika, przysługuje zwrot udokumentowanych wydatków. 2. Komornik określa wysokość zwrotu wydatków na podstawie złożonej faktury lub rachunku, mając na względzie nakład pracy niezbędny do przedstawienia dokumentu, chyba że wysokość należności z tego tytułu wynika z odrębnych przepisów. 3. Za udzielenie informacji dotyczących stanu majątkowego dłużnika lub umożliwiających identyfikację składników jego majątku oraz danych adresowych w zakresie niezbędnym do zapewnienia prawidłowego toku postępowania podmiotom, o których mowa w art. 761 § 11 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. przysługuje wynagrodzenie. Komornik uiszcza należność z tego tytułu po udzieleniu informacji, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku o przyznanie wynagrodzenia od podmiotu udzielającego informacji. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się w sprawach o egzekucję lub wykonanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia świadczeń alimentacyjnych lub rent mających charakter alimentów oraz w sprawach o egzekucję lub wykonanie zabezpieczenia roszczenia niezwiązanego z wykonywaniem działalności gospodarczej wszczętych na wniosek Skarbu Państwa, w tym na polecenie sądu lub prokuratora. W sprawach tych przedstawianie dokumentów i udzielanie informacji jest nieodpłatne. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się, o ile tryb lub koszty przedstawiania dokumentów lub udzielania informacji nie wynikają z odrębnych przepisów. 6. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 3, biorąc pod uwagę nakład pracy niezbędny do udzielenia informacji i ich objętość. Art. 15. 1. Wysokość kosztów przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą kancelarii komorniczej, odpowiada wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych i celowych kosztów przejazdu własnym samochodem lub innym odpowiednim środkiem transportu. Do kosztów przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą kancelarii komorniczej, należą diety i koszty noclegu, których wysokość odpowiada wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych i celowych kosztów z tego tytułu. 2. Górną granicę należności, o których mowa w ust. 1, stanowi wysokość kosztów przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, o których mowa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495). Komornikowi przysługuje zwrot zryczałtowanych kosztów dojazdu w granicach miejscowości będącej siedzibą kancelarii komornika w wysokości 20 złotych, jeżeli odległość między siedzibą kancelarii a miejscem czynności przekracza 10 km. Przy ustalaniu odległości bierze się pod uwagę najkrótszą drogę dojazdu samochodem. 3. Komornikowi, który podejmuje czynności poza siedzibą kancelarii i utrwala ich przebieg w sposób przewidziany w art. 8091 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, należy się zryczałtowany zwrot kosztów związanych z utrwalaniem oraz przechowywaniem zapisu obrazu i dźwięku, w wysokości 50 złotych, niezależnie od liczby czynności i objętości danych utrwalonych w sprawie. Art. 16. 1. Komornik rozlicza zaliczkę w terminie miesiąca od dnia poniesienia wydatków, na które była przeznaczona, i zwraca jej niewykorzystaną część. Jeżeli opłacona zaliczkowo czynność nie została dokonana, zaliczka podlega zwrotowi w terminie 3 miesięcy od dnia jej pobrania. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zaliczki w zakresie, w którym została ona przeznaczona na sfinansowanie należności przyznanej w drodze postanowienia, zaliczki na pokrycie opłaty sądowej należnej od wniosku o wpis w księdze wieczystej oraz zaliczki na koszty doręczenia korespondencji. Zaliczka na koszty doręczenia korespondencji podlega rozliczeniu wraz z zakończeniem postępowania. 3. Komornik wybrany przez wierzyciela, który przekazał sprawę innemu komornikowi, zwraca wierzycielowi niewykorzystaną zaliczkę albo jej część w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia o przekazaniu sprawy. 4. Komornik w każdym piśmie kierowanym do strony informuje o aktualnym saldzie zaliczek i kosztów podlegających ściągnięciu zgodnie z art. 7 ust. 5. Art. 17. 1. Komornik uzależnia złożenie wniosku o wpis w księdze wieczystej, w ramach postępowania egzekucyjnego albo wykonania zabezpieczenia roszczenia, od uprzedniego uiszczenia przez wierzyciela kwoty potrzebnej na pokrycie opłaty sądowej należnej od tego wniosku. 2. We wniosku o wpis w księdze wieczystej komornik wskazuje wysokość pobranej opłaty sądowej. Pobraną opłatę sądową komornik przekazuje właściwemu sądowi. 3. Jeżeli wierzyciel został zwolniony od kosztów sądowych należnych od wniosku o wpis w księdze wieczystej, komornik wskazuje we wniosku, że opłata sądowa nie została pobrana, i wraz z dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu przesyła do właściwego sądu odpis prawomocnego postanowienia o zwolnieniu od kosztów sądowych. 4. Komornik prowadzi ewidencję należności, o których mowa w ust. 1. 5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób pobierania i uiszczania oraz sposób i termin przekazywania sądom należności, o których mowa w ust. 1, a także ich zwrotu oraz sposób prowadzenia ich ewidencji przez komornika i czas jej przechowywania, uwzględniając łatwość uiszczania opłat i przekazywania ich sądom, szczegółowość ewidencji oraz konieczność zapewnienia jej trwałości. Rozdział 3 Opłaty komornicze Oddział 1 Przepisy ogólne Art. 18. 1. Opłaty komornicze obejmują: 1) opłaty egzekucyjne za przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego, wykonanie zabezpieczenia roszczenia lub europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym; 2) opłaty za przeprowadzenie innego postępowania albo dokonanie innych czynności. 2. Komornik pobiera lub ściąga opłaty komornicze tylko w przypadkach określonych w ustawie. Art. 19. Opłaty komornicze są stosunkowe albo stałe. Art. 20. Opłata egzekucyjna ustalona zgodnie z przepisami ustawy nie podlega podwyższeniu o jakiekolwiek dodatkowe należności. Art. 21. 1. Opłatę egzekucyjną za egzekucję świadczeń pieniężnych komornik ściąga wraz z egzekwowanym świadczeniem, proporcjonalnie do wartości wyegzekwowanego świadczenia. Ściągnięcie opłaty nie wymaga wydania postanowienia. Wysokość opłat ściągniętych i należnych komornik ustala odrębnym postanowieniem wydawanym nie rzadziej niż co roku, chyba że postępowanie trwa krócej. W każdym postępowaniu komornik ustala wysokość opłat ściągniętych i należnych w postanowieniu o umorzeniu postępowania albo postanowieniu o zakończeniu postępowania w inny sposób. 2. W przypadkach przewidzianych w ustawie komornik wydaje postanowienie o pobraniu opłaty. Art. 22. 1. Opłatę od wniosku o wykonanie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego lub europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym, opłatę za egzekucję świadczeń niepieniężnych oraz opłaty, o których mowa w art. 40-42, art. 43 ust. 1 oraz art. 44, wnioskodawca uiszcza wraz z wnioskiem o wszczęcie egzekucji, wykonanie zabezpieczenia roszczenia, wszczęcie innego postępowania albo dokonanie innej czynności. 2. Jeżeli od wniosku nie uiszczono należnej opłaty, komornik wzywa wnioskodawcę do jej uiszczenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Jeżeli wniosek złożyła osoba zamieszkała lub mająca siedzibę za granicą, która nie ma w kraju przedstawiciela, komornik wyznacza termin na uiszczenie opłaty nie krótszy niż miesiąc. W wezwaniu komornik określa wysokość należnej opłaty, termin jej uiszczenia oraz poucza wnioskodawcę o skutkach niewykonania wezwania. 3. Komornik nie podejmuje czynności na skutek wniosku, od którego nie została uiszczona należna opłata. 4. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, komornik zwraca wniosek. Wniosek zwrócony nie wywołuje skutków, jakie ustawa wiąże z jego wniesieniem. 5. W razie uiszczenia opłaty komornik podejmuje niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia uiszczenia opłaty, działania niezbędne do skutecznego przeprowadzenia egzekucji, wykonania zabezpieczenia roszczenia, przeprowadzenia innego postępowania albo dokonania innej czynności. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się do wniosku o rozszerzenie egzekucji lub wykonania zabezpieczenia roszczenia. Art. 23. 1. Podstawę obliczenia opłaty stosunkowej stanowi wartość świadczenia. 2. Do wartości świadczenia wlicza się należność główną wraz z odsetkami, kosztami i innymi należnościami ubocznymi, z wyjątkiem kosztów zastępstwa prawnego i kosztów komorniczych należnych w postępowaniu egzekucyjnym, w którym jest obliczana opłata. 3. W sprawach o egzekucję świadczeń powtarzających się należność główna odpowiada sumie świadczeń zaległych oraz świadczeń za jeden rok, a jeżeli świadczenia należą się za okres krótszy niż rok - sumie świadczeń za cały czas ich trwania. 4. W sprawach o wykonanie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego lub europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym wartość świadczenia ustala się na dzień złożenia wniosku o wykonanie zabezpieczenia albo rozszerzenia tego wniosku w zakresie wartości świadczenia. 5. Wartość świadczenia zaokrągla się w górę do pełnego złotego. 6. Jeżeli na podstawie odrębnych przepisów komornik jest płatnikiem podatku od towarów i usług, do podstawy obliczenia opłaty nie wlicza się kwoty tego podatku. Art. 24. W razie połączenia postępowań egzekucyjnych co do nieruchomości lub części nieruchomości albo przyłączenia się wierzyciela do postępowania egzekucyjnego co do nieruchomości komornik pobiera jedną opłatę egzekucyjną obliczoną od łącznej wartości wyegzekwowanych świadczeń. Opłata nie może być wyższa niż 50 000 złotych. Art. 25. 1. Opłaty stosunkowe w sprawie nie mogą być niższe niż 150 złotych i wyższe niż 50 000 złotych. Przy ustaleniu sumy opłat w sprawie nie uwzględnia się opłat pobranych na podstawie art. 24. 2. Przepisu ust. 1 w zakresie minimalnej wysokości opłaty nie stosuje się do opłaty, o której mowa w art. 21 ust. 1, przed ustaleniem ostatecznej wysokości opłaty w postanowieniu o umorzeniu postępowania albo postanowieniu o zakończeniu postępowania w inny sposób. Art. 26. Komornik zwraca opłatę albo jej część w terminie 4 dni od dnia ustalenia, że zachodzi podstawa do zwrotu opłaty albo jej części. Oddział 2 Opłaty egzekucyjne w sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych Art. 27. 1. W sprawie o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik ściąga od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 10% wartości wyegzekwowanego świadczenia. 2. Jeżeli dłużnik, w terminie miesiąca od dnia doręczenia mu zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, wpłaci do rąk komornika lub na jego rachunek bankowy całość lub część egzekwowanego świadczenia, komornik ściąga od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 3% wartości wyegzekwowanego w ten sposób świadczenia. 3. Kwota wpłacona wierzycielowi przez dłużnika nie stanowi wyegzekwowanego świadczenia. Art. 28. 1. Jeżeli dłużnik spełnił świadczenie w sposób i terminie, o których mowa w art. 27 ust. 2, opłata minimalna od tak zaspokojonego świadczenia wynosi 150 złotych. 2. Jeżeli do wyegzekwowania świadczenia doszło wyłącznie wskutek egzekucji z wierzytelności, rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę lub świadczeń z zabezpieczenia społecznego albo na skutek spełnienia świadczenia przez dłużnika do rąk komornika lub na jego rachunek bankowy po upływie terminu, o którym mowa w art. 27 ust. 2, opłata minimalna wynosi 200 złotych. 3. Jeżeli do wyegzekwowania świadczenia doszło w inny sposób, niż wskazany w ust. 1 lub 2, opłata minimalna wynosi 300 złotych. 4. W przypadkach, o których mowa w art. 29 ust. 1, opłata minimalna wynosi 200 złotych. Art. 29. 1. W razie umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela albo na podstawie art. 824 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, wierzyciela obciąża opłata stosunkowa w wysokości 5% wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania. Jeżeli jednak wierzyciel wykaże, że przyczyna umorzenia postępowania egzekucyjnego wiąże się ze spełnieniem świadczenia przez dłużnika w terminie miesiąca od dnia doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji albo z zawarciem w tym terminie porozumienia między wierzycielem a dłużnikiem dotyczącego sposobu lub terminu spełnienia świadczenia, opłata ta obciąża dłużnika. Jeżeli spełnienie świadczenia lub zawarcie porozumienia z wierzycielem nastąpiło po upływie miesiąca od dnia doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, obciąża go opłata w wysokości 10% wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania. 2. Jeżeli wniosek wierzyciela, o którym mowa w ust. 1, został zgłoszony przed doręczeniem dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, opłata wynosi 100 złotych. 3. W sprawach o egzekucję świadczeń powtarzających się w przypadku umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela albo na podstawie art. 824 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego dłużnika obciąża opłata stosunkowa w wysokości 5% wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. 4. W razie umorzenia postępowania egzekucyjnego z innych przyczyn niż wskazane w ust. 1 komornik pobiera od wierzyciela opłatę w wysokości 150 złotych, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 30. Opłata podlega zmniejszeniu o sumę opłat egzekucyjnych ściągniętych i obciążających dłużnika. 5. Opłaty, o której mowa w ust. 4, nie pobiera się: 1) od osób fizycznych dochodzących roszczeń pracowniczych lub odszkodowawczych; 2) od jednostek samorządu terytorialnego; 3) od podmiotów, których przedmiotem działalności: a) nie jest działalność finansowa i ubezpieczeniowa w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649 i 730) albo b) jest działalność finansowa i ubezpieczeniowa w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, o ile są wierzycielami pierwotnymi, a wierzytelność nie była przedmiotem obrotu - pod warunkiem że postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte przed upływem dwóch lat od powstania tytułu egzekucyjnego obejmującego daną wierzytelność. 6. Przepisu ust. 1 zdanie pierwsze nie stosuje się do wierzyciela będącego jednostką samorządu terytorialnego. 7. W celu pobrania opłat, o których mowa w ust. 1-4, komornik wydaje postanowienie. Art. 30. W razie oczywiście niecelowego wszczęcia postępowania egzekucyjnego lub wskazania we wniosku o wszczęcie egzekucji osoby niebędącej dłużnikiem komornik wydaje postanowienie o pobraniu od wierzyciela opłaty stosunkowej w wysokości 10% egzekwowanego świadczenia. W takim przypadku komornik nie ściąga ani nie pobiera opłaty od dłużnika, a opłatę ściągniętą lub pobraną zwraca dłużnikowi. Przepisów art. 29 ust. 1-3 nie stosuje się. Art. 31. Opłata stosunkowa od wniosku o wykonanie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego lub europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym wynosi 5% wartości świadczenia, które ma podlegać zabezpieczeniu. Jeżeli jednak zabezpieczenie roszczenia pieniężnego polega na zobowiązaniu do zapłaty na rzecz uprawnionego, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27-30. Art. 32. Jeżeli przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego w sprawie o świadczenie pieniężne komornik wykonał zabezpieczenie roszczenia pieniężnego lub europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku bankowym o to samo świadczenie, na poczet opłaty stosunkowej, o której mowa w art. 27 lub art. 29, zalicza się pobraną przez komornika od wierzyciela opłatę stosunkową od wniosku o zabezpieczenie. Jeżeli opłata pobrana za wykonanie zabezpieczenia roszczenia jest wyższa niż opłata egzekucyjna, różnica nie podlega zwrotowi. Oddział 3 Opłaty egzekucyjne w sprawach o egzekucję świadczeń niepieniężnych Art. 33. Opłata stała od wniosku o wszczęcie egzekucji wydania rzeczy ruchomej wynosi 400 złotych. Art. 34. 1. Opłata stała od wniosku o wszczęcie egzekucji wprowadzenia w posiadanie nieruchomości służącej do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych dłużnika albo opróżnienia lokalu lub pomieszczenia służącego do zaspokojenia takich potrzeb wynosi 1500 złotych. 2. Opłata stała od wniosku o wszczęcie egzekucji wprowadzenia w posiadanie innej nieruchomości albo opróżnienia innego lokalu lub pomieszczenia wynosi 2000 złotych. 3. Jeżeli nieruchomość, lokal lub pomieszczenie są wykorzystywane przez dłużnika wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej, opłatę, o której mowa w ust. 2, powiększa się o opłatę w wysokości 1000 złotych od drugiej i każdej kolejnej izby wchodzącej w skład nieruchomości, lokalu lub pomieszczenia, którego ma dotyczyć egzekucja. Łączna opłata nie może być wyższa niż 30 000 złotych. Art. 35. Opłata stała od wniosku o wprowadzenie: 1) syndyka masy upadłości albo zarządcy w posiadanie majątku, 2) zarządcy w zarząd nieruchomości - wynosi 400 złotych. Art. 36. Opłata stała za udział w usunięciu oporu dłużnika oraz wykonanie polecenia sądu w sprawie osadzenia dłużnika w areszcie wynosi 1000 złotych. 2. W razie otrzymania od sądu polecenia osadzenia dłużnika w areszcie komornik wzywa wierzyciela do uiszczenia opłaty stałej w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odmowy wykonania polecenia. Odpis postanowienia o odmowie wykonania polecenia komornik doręcza właściwemu sądowi. Art. 37. Opłata stała od wniosku o wszczęcie egzekucji innego świadczenia niepieniężnego niż wymienione w przepisach niniejszego oddziału wynosi 400 złotych. Art. 38. Opłata stała od wniosku o wykonanie innego zabezpieczenia niż wymienione w art. 31 wynosi 300 złotych. Art. 39. Jeżeli dłużnik spełni świadczenie stwierdzone w tytule wykonawczym najpóźniej na 3 dni przed planowanym wykonaniem tytułu wykonawczego, komornik zwraca wierzycielowi 50% uiszczonej opłaty. Jeżeli spełnienie świadczenia przez dłużnika nastąpiło przed doręczeniem dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji albo wezwania do dobrowolnego wykonania obowiązku, komornik zwraca wierzycielowi część uiszczonej opłaty przekraczającą kwotę 200 złotych. Oddział 4 Pozostałe opłaty Art. 40. Opłata stała od wniosku o: 1) wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu spadku, 2) sporządzenie spisu inwentarza - wynosi 400 złotych. Art. 1. Opłata stała od zlecenia sądu albo wniosku powoda o bezpośrednie i osobiste doręczenie pism w sposób przewidziany w art. 3 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. poz. 771, z późn. wynosi 60 złotych. Opłatę pobiera się za doręczenie na jeden adres oznaczonego pisma w sprawie, niezależnie od liczby adresatów tego pisma tam zamieszkałych i liczby podjętych prób doręczenia. 2. Opłata stała od wniosku o podjęcie czynności zmierzających do ustalenia aktualnego adresu zamieszkania adresata, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1a ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych, wynosi 40 złotych. Art. 42. Opłata stała za sporządzenie protokołu stanu faktycznego wynosi 400 złotych. Art. 43. 1. Opłata stała od wniosku o przeprowadzenie licytacji na zlecenie zastawnika przedmiotu zastawu rejestrowego wynosi 1000 złotych. 2. Wysokość opłaty za przeprowadzenie dobrowolnej licytacji publicznej ustala komornik z wnioskodawcą. Art. 44. Opłata stała za poszukiwanie majątku dłużnika na zlecenie wierzyciela, o którym mowa w art. 8012 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, wynosi 100 złotych. Rozdział 4 Zwolnienie od kosztów komorniczych i obniżenie opłaty Art. 45. 1. Zwolnienie od kosztów sądowych przysługujące stronie z mocy ustawy albo przyznane stronie w postępowaniu rozpoznawczym rozciąga się na koszty komornicze. 2. Skarb Państwa nie uiszcza opłat egzekucyjnych. 3. Jeżeli strona będąca osobą fizyczną nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, i nie jest w stanie bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny ponieść wydatków lub tych opłat komorniczych, od których uiszczenia zależy podjęcie czynności przez komornika, może wystąpić z wnioskiem do sądu rejonowego, przy którym działa komornik, o zwolnienie w całości lub części od tych kosztów. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do strony będącej osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędąca osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, która wykaże, że nie ma dostatecznych środków na uiszczenie kosztów komorniczych. 5. Do wniosku o zwolnienie od kosztów komorniczych oraz jego rozpoznania stosuje się odpowiednio przepisy tytułu IV ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. 6. Strona powołująca się na zwolnienie od kosztów przez sąd przedkłada komornikowi odpis postanowienia o zwolnieniu od kosztów. W razie braku tego odpisu komornik wzywa stronę do jego przedłożenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem uznania, że stronie nie przysługuje zwolnienie od kosztów. Art. 46. 1. Sąd rejonowy, przy którym działa komornik, wypłaca tymczasowo komornikowi, na jego wniosek, sumy odpowiadające wysokości wydatków oraz tych opłat komorniczych, od których zależy podjęcie czynności przez komornika, należnych od strony zwolnionej od kosztów komorniczych. 2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, komornik przed zakończeniem postępowania wydaje postanowienie o pobraniu od dłużnika albo uczestnika postępowania wypłaconych tymczasowo kosztów komorniczych. Nie dotyczy to spraw, w których egzekucja okazała się bezskuteczna albo postępowanie zostało umorzone z innych przyczyn. 3. Wypłacone sumy, o których mowa w ust. 1, komornik zwraca sądowi po ich wyegzekwowaniu z pierwszeństwem przed wszystkimi innymi należnościami. Art. 47. Zwolnienie strony od kosztów komorniczych nie zwalnia jej z obowiązku poniesienia opłaty egzekucyjnej za egzekucję świadczeń pieniężnych oraz zwrotu kosztów postępowania egzekucyjnego drugiej stronie, jeżeli zachodzą podstawy do obciążenia strony opłatą egzekucyjną lub kosztami postępowania egzekucyjnego. Art. 48. 1. Dłużnik może złożyć wniosek o obniżenie opłaty egzekucyjnej za egzekucję świadczeń pieniężnych, jeżeli przemawiają za tym szczególne okoliczności odnoszące się do nakładu pracy komornika lub sytuacji majątkowej dłużnika oraz wysokości jego dochodów. W przypadku, o którym mowa w art. 29 albo art. 30, wniosek o obniżenie opłaty egzekucyjnej może złożyć wierzyciel. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia o pobraniu lub ustaleniu opłaty. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 767 i art. 7672-7674 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zażalenie na postanowienie sądu oraz skarga na orzeczenie referendarza sądowego w przedmiocie obniżenia opłaty egzekucyjnej nie podlegają opłacie sądowej. 5. Opłata obniżona nie może być niższa niż jedna trzecia opłaty należnej na podstawie ustawy, nie niższa jednak niż 200 złotych. Rozdział 5 Przepisy zmieniające i przejściowe oraz przepis końcowy Art. 49-51. (pominięte)9) Art. 52. 1. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. Do postępowań, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 29 i art. 30 stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 3. Jeżeli przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy powstały okoliczności uprawniające do złożenia wniosku, o którym mowa w art. 49 ust. 2b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1309 oraz z 2019 r. poz. 1669), do tego wniosku i jego rozpoznania stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 53. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 40a ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 17 ust. 5 niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż do dnia 31 marca 2019 r. Art. 54. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1469), która weszła w życie z dniem 7 listopada 2019 r. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2019 r. poz. 1043, 1469, 1553, 1655, 1802, 1815 i 2020. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2019 r. poz. 1469, 1495, 1649, 1655, 1798, 1802, 1818, 2070, 2089 i 2128. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 5) Dodany przez art. 7 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 31 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz. U. poz. 2244), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 1443, 1669 i 2244 oraz z 2019 r. poz. 55, 730, 1469, 2020 i 2070. 9) Zamieszczone w obwieszczeniu.

Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. [Funkcjonariusz publiczny] Komornik sądowy, zwany dalej „komornikiem”, jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym. Art. 2. [Kompetencje komornika]1. Komornik wykonuje czynności egzekucyjne w sprawach cywilnych oraz inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów. 2. Komornik pełni czynności osobiście, z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach prawa. 3. Komornikom powierza się w szczególności następujące zadania: 1) wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach o roszczenia pieniężne i niepieniężne oraz o zabezpieczenie roszczeń, 2) wykonywanie innych tytułów wykonawczych wydanych na podstawie odrębnych przepisów, 3) sporządzanie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora. 4. Komornik, poza zadaniami określonymi w ust. 3, ma prawo: 1) doręczania zawiadomień sądowych, obwieszczeń, protestów i zażaleń oraz innych dokumentów za potwierdzeniem odbioru i oznaczeniem daty, 2) na wniosek organizatora licytacji — sprawowania urzędowego nadzoru nad dobrowolnymi publicznymi licytacjami, z przybiciem najniższej lub najwyższej oferty. Art. 3. [Podległość ustawom, nadzór]1. Przy wykonywaniu czynności komornik podlega tylko ustawom oraz orzeczeniom sądu. 2. Prezes sądu rejonowego, przy którym działa komornik, nadzoruje formalną poprawność jego działalności, a w szczególności: 1) szybkość, sprawność i rzetelność postępowania poprzez badanie, czy w konkretnych sprawach nie zachodzi nieuzasadniona przewlekłość w podejmowaniu czynności, przy czym nadzór nie może wkraczać w działania podlegające nadzorowi sądu, 2) prawidłowość prowadzenia biurowości i rachunkowości, z tym że nadzór nie może wkraczać w gospodarkę środkami przeznaczonymi na utrzymanie kancelarii komorniczej i finansowanie działalności egzekucyjnej, 3) kulturę pracy, w tym przestrzeganie wyznaczonych terminów czynności i przyjmowania interesantów oraz utrzymywanie kancelarii komorniczej na poziomie odpowiednim do godności urzędu i posiadanych środków. 3. W zakresie nadzoru, o którym mowa w ust. 2, prezes sądu rejonowego działa wyłącznie poprzez jednokrotną kontrolę przeprowadzoną w ciągu roku w kancelarii komornika sprawowaną osobiście lub przez wyznaczonego sędziego i przy pomocy księgowego oraz w ramach rozpatrywania skarg i zażaleń nie stanowiących przedmiotu rozpoznania sądu w trybie art. 767 Kodeksu postępowania cywilnego. Prezes sądu rejonowego uprawniony jest, w zakresie nadzoru, o którym mowa w ust. 2, do żądania od komornika stosownych wyjaśnień i wydawania zarządzeń, których nieprzestrzeganie może stanowić podstawę wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Art. 4. [Pieczęć]Komornik używa okrągłej pieczęci urzędowej z godłem państwa, zawierającej w otoku jego funkcję oraz oznaczenie siedziby. Art. 5. [Kancelaria komornicza]Komornik prowadzi kancelarię komorniczą, zwaną dalej „kancelarią”. Art. 6. [Skargi na postępowanie komornika]Skargi na postępowanie komornika nie dotyczące czynności egzekucyjnych i nie objęte nadzorem prezesa sądu rejonowego rozpatrują organy samorządu komorniczego. Art. 7. [Delegacja]1. Na wniosek prezesa właściwego sądu apelacyjnego Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii właściwej izby komorniczej, w drodze rozporządzenia, ustanawia i znosi rewiry komornicze oraz wyznacza siedziby kancelarii. 2. Minister Sprawiedliwości prowadzi rejestr rewirów komorniczych i siedzib kancelarii. 3. Minister Sprawiedliwości do dnia 31 marca każdego roku ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wykaz zarejestrowanych kancelarii i rewirów komorniczych. Art. 8. [Wybór komornika]1. Wierzyciel ma prawo wyboru komornika w granicach właściwości sądu apelacyjnego. 2. Komornik działa na obszarze swojego rewiru komorniczego obejmującego część lub cały obszar właściwości sądu rejonowego lub kilku sądów rejonowych. 3. Komornik nie może odmówić przyjęcia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, do którego przeprowadzenia jest właściwy. 4. Na pisemny wniosek wierzyciela komornik może prowadzić egzekucję na obszarze właściwości sądu apelacyjnego. 5. Komornik prowadzący egzekucję według wyboru wierzyciela zawiadomi o wszczęciu i zakończeniu egzekucji komornika, któremu sprawa przypadłaby zgodnie z właściwością lub podziałem czynności. 6. W razie podejmowania czynności, na żądanie wierzyciela poza rewirem komornika, kosztami obciąża się wierzyciela, niezależnie od przysługującego mu zwolnienia od ponoszenia kosztów sądowych. Na pokrycie kosztów wierzyciel wpłaca zaliczkę przed podjęciem czynności. 7. Przez koszty, o których mowa w ust. 6, rozumie się diety, zwrot za przejazdy, transporty specjalistyczne oraz koszty noclegów komornika. 8. Komornik, za zgodą wierzyciela, może przekazać całość lub część sprawy egzekucyjnej innemu komornikowi, jeżeli ten wyrazi na to zgodę. Przekazanie sprawy nie wpływa na wysokość opłat. Art. 9. [Stosowanie przepisów komornika stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o wyłączeniu sędziego. Rozdział 2 Powoływanie i odwoływanie komorników Art. 10. [Kwalifikacje komornika] 1. Komornikiem sądowym może być ten, kto: 1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich, 2) jest nieskazitelnego charakteru, 3) ukończył wyższe studia prawnicze lub administracyjne, 4) odbył aplikację komorniczą, 5) złożył egzamin komorniczy, 6) ukończył 25 lat. 2. Od wymagań określonych w ust. 1 w pkt 4 i 5 zwolnieni są sędziowie, prokuratorzy, adwokaci, radcowie prawni, notariusze oraz osoby, które ukończyły aplikację sądową, prokuratorską, adwokacką, radcowską lub notarialną, a także osoby posiadające stopień doktora nauk prawnych. Art. 11. [Powołanie]1. Komornika powołuje Minister Sprawiedliwości na wniosek zainteresowanego, złożony za pośrednictwem prezesa sądu apelacyjnego, w okręgu którego komornik zamierza wykonywać swoje czynności. Przed powołaniem Minister Sprawiedliwości zasięga opinii samorządu komorniczego o zainteresowanym. 2. Samorząd komorniczy ma obowiązek przedstawić opinię, o której mowa w ust. 1, w terminie miesiąca od dnia otrzymania wniosku. Brak opinii w tym terminie nie wstrzymuje rozpoznania wniosku przez Ministra Sprawiedliwości. 3. Minister Sprawiedliwości może również powołać komornika z własnej inicjatywy po zasięgnięciu opinii samorządu komorniczego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 12. [Załączniki do wniosku]1. Do wniosku o powołanie zainteresowany powinien dołączyć dokumenty potwierdzające swoje kwalifikacje oraz może przedkładać opinie. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa osoba zainteresowana bezpośrednio do prezesa sądu apelacyjnego lub za pośrednictwem izby komorniczej, w której okręgu znajduje się rewir komorniczy, o którego objęcie wnioskuje zainteresowany. Art. 13. [Termin utworzenia kancelarii]1. Komornik jest obowiązany w terminie miesiąca od dnia zawiadomienia o powołaniu utworzyć lub objąć kancelarię i zgłosić o tym Ministrowi Sprawiedliwości. 2. Minister Sprawiedliwości w uzasadnionych przypadkach może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 1. 3. W przypadku niedokonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, powołanie traci moc. Okoliczność tę stwierdza Minister Sprawiedliwości. 4. Z dniem zgłoszenia o objęciu lub utworzeniu kancelarii Ministrowi Sprawiedliwości nawiązuje się stosunek pracy z komornikiem. Art. 14. [Ślubowanie]1. Przy powołaniu komornik składa ślubowanie wobec Ministra Sprawiedliwości według następującej roty: „Ślubuję uroczyście jako komornik powierzone mi obowiązki wypełnić zgodnie z prawem i sumieniem, dochować tajemnicy państwowej i zawodowej, w postępowaniu swym kierować się zasadami uczciwości, godności i honoru.” 2. Minister Sprawiedliwości może upoważniać prezesa właściwego sądu apelacyjnego do przyjęcia ślubowania. Art. 15. [Odwołanie komornika]1. Minister Sprawiedliwości odwołuje komornika, jeżeli komornik: 1) zrezygnował z pełnienia swoich obowiązków, 2) z powodu choroby lub stanu zdrowia został uznany orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków komornika lub bez uzasadnionej przyczyny odmówił poddania się takiemu badaniu, mimo zalecenia właściwej izby komorniczej, 3) ukończył 65 rok życia, 4) został pozbawiony prawomocnym wyrokiem sądu praw publicznych lub prawa wykonywania zawodu, 5) rażąco i uporczywie naruszył przepisy prawa, co zostało stwierdzone orzeczeniami sądu wydanymi w wyniku rozpoznania środków zaskarżenia, skarg na czynności komornika lub innych środków prawnych — na wniosek prezesa właściwego sądu apelacyjnego, 6) został ukarany, prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym, karą wydalenia ze służby komorniczej, 7) nie zawarł umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub utracił to ubezpieczenie z zawinionych przez siebie przyczyn. 2. Odwołanie komornika w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 5 i 7, następuje po uprzednim wysłuchaniu komornika, chyba że nie jest to możliwe, oraz po zasięgnięciu opinii samorządu komorniczego. Rozdział 3 Obowiązki i prawa komorników Art. 16. [Obowiązki komornika] Komornik jest obowiązany postępować zgodnie z przepisami prawa, złożonym ślubowaniem i zasadami etyki zawodowej oraz podnosić kwalifikacje zawodowe. Art. 17. [Tytuł]Komornik używa tytułu: „Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w ...” lub „Komornik Sądowy Rewiru ... przy Sądzie Rejonowym w ...”, a jeżeli siedziba kancelarii znajduje się w innej miejscowości niż siedziba sądu rejonowego, należy dodać „Kancelaria Komornicza w ...” z dokładnym adresem. Art. 18. [Godziny przyjęć interesantów]1. Komornik dostosowuje dni i godziny przyjęć interesantów do miejscowych warunków. Po uzgodnieniu tych warunków z prezesem sądu rejonowego, przy którym działa, podaje o nich informację na tablicy informacyjnej u wejścia do kancelarii. 2. W sprawach pilnych komornik powinien przyjąć interesantów poza ustalonymi godzinami przyjęć. Komornik powinien również przyjąć interesantów w niedziele i święta, jeżeli ważny interes strony wymaga niezwłocznego działania z udziałem komornika. Art. 19. [Czas wykonywania czynności urzędowych]1. Komornik może wykonywać czynności urzędowe w dni robocze i soboty w godzinach od 7 do 21. Na wykonanie czynności w dni ustawowo wolne od pracy lub w godzinach nocnych wymagana jest zgoda prezesa sądu rejonowego. 2. Czynności komornika rozpoczęte przed godziną 21 mogą być prowadzone w dalszym ciągu bez zgody, o której mowa w ust. 1, jeżeli ich przerwanie może znacznie utrudnić egzekucję. Art. 20. [Zachowanie tajemnicy]1. Komornik jest obowiązany zachować w tajemnicy okoliczności sprawy, o których powziął wiadomość ze względu na wykonywane czynności. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, trwa także po odwołaniu komornika. 3. Obowiązek zachowania tajemnicy ustaje, gdy komornik składa zeznanie przed sądem w charakterze świadka. Art. 21. [Podejmowanie dodatkowego zajęcia]1. Komornikowi nie wolno podejmować dodatkowego zajęcia lub zatrudnienia, które by przeszkadzało w pełnieniu obowiązków, albo mogło uchybiać powadze wykonywanego zawodu. 2. Dodatkowe zatrudnienie komornik może podjąć za zgodą prezesa właściwego sądu apelacyjnego i rady izby komorniczej. 3. O zamiarze podjęcia dodatkowego zajęcia komornik zawiadamia prezesa właściwego sądu apelacyjnego i radę izby komorniczej. Prezes tego sądu w terminie tygodniowym może sprzeciwić się podjęciu tego zajęcia. Art. 22. [Termin przekazania wyegzekwowanych należności]Komornik ma obowiązek w terminie tygodniowym przekazać uprawnionemu wyegzekwowane należności, a jeżeli dopuści do opóźnienia, jest obowiązany zapłacić uprawnionemu odsetki od kwot otrzymanych i nie rozliczonych w terminie. Art. 23. [Odpowiedzialność za szkody]1. Komornik ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu czynności. 2. Zastępca komornika ponosi odpowiedzialność jak komornik w zakresie czynności, które wykonywał. Art. 24. [Ubezpieczenie odpowiedzialności za szkodę]Komornik ma obowiązek zawarcia umowy o ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej za szkodę, która może wyniknąć w związku z jego działalnością egzekucyjną, a jeżeli komornik zatrudnia pracowników, również umowy o ubezpieczeniu od swojej odpowiedzialności za szkodę, która może wyniknąć z działania jego pracowników w związku z postępowaniem egzekucyjnym. Art. 25. [Składki miesięczne]Komornicy opłacają, na potrzeby organów samorządu komorniczego, składki miesięczne, których wysokość ustala corocznie Krajowa Rada Komornicza. Art. 26. [Pełnienie obowiązków przez zastępcę komornika]1. Jeżeli komornik nie może pełnić obowiązków z powodu przeszkód prawnych lub faktycznych, pełnienie obowiązków zleca się zastępcy komornika. 2. Zastępcą komornika może być komornik innego rewiru komorniczego lub asesor komorniczy. Art. 27. [Wyznaczenie zastępcy komornika]1. W przypadku gdy w kancelarii nie jest zatrudniony asesor komorniczy, zastępcę komornika wyznacza prezes właściwego sądu apelacyjnego na wniosek właściwej rady izby komorniczej. 2. Zastępstwo komornika musi być uzgodnione z komornikiem, chyba że nie jest to możliwe. Art. 28. [Naliczanie składki na ubezpieczenie społeczne]Za podstawę naliczenia składki na ubezpieczenie społeczne komornika przyjmuje się wyłącznie jego wynagrodzenie zasadnicze. Rozdział 4 Aplikanci i asesorzy komorniczy Art. 29. [Aplikant komorniczy] 1. Aplikantem komorniczym może być ten, kto odpowiada wymaganiom określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1—3. 2. Aplikant komorniczy jest zatrudniony przez komornika za zgodą rady izby komorniczej. 3. Komornik ma obowiązek zatrudnić co najmniej jednego aplikanta komorniczego w okresie 5 lat, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Prezes sądu apelacyjnego może zwolnić komornika z obowiązku, o którym mowa w ust. 3, po zasięgnięciu opinii prezesa sądu rejonowego i rady izby komorniczej. Art. 30. [Aplikacja komornicza]1. Aplikacja komornicza trwa 2 lata i ma na celu zapoznanie aplikanta komorniczego z całokształtem pracy komornika. 2. Aplikant komorniczy po upływie roku od dnia rozpoczęcia aplikacji komorniczej może być upoważniony przez komornika do samodzielnego wykonywania określonych czynności egzekucyjnych, do których upoważniony jest asesor komorniczy. Upoważnienie to wymaga formy pisemnej i powinno być okazane stronie na jej żądanie przed przystąpieniem do czynności. Art. 31. [Egzamin komorniczy]1. Aplikacja komornicza kończy się egzaminem komorniczym, organizowanym przez Krajową Radę Komorniczą, składanym przed komisją egzaminacyjną powołaną przez Ministra Sprawiedliwości. 2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą: 1) przedstawiciel Ministra Sprawiedliwości jako przewodniczący, 2) przedstawiciel Krajowej Rady Komorniczej, 3) dwaj sędziowie sądu wojewódzkiego delegowani przez Ministra Sprawiedliwości, 4) komornik delegowany przez radę izby komorniczej. 3. Koszty przeprowadzenia egzaminu komorniczego ponosi Krajowa Rada Komornicza i egzaminowany. 4. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Komorniczej określi, w drodze rozporządzenia, zakres egzaminu komorniczego, tryb postępowania komisji egzaminacyjnej i wysokość wynagrodzenia jej członków. Art. 32. [Asesor komorniczy]1. Asesorem komorniczym może zostać osoba odpowiadająca wymaganiom określonym w art. 10. 2. Asesora komorniczego powołuje prezes właściwego sądu apelacyjnego na wniosek komornika, który zamierza zatrudnić asesora komorniczego. 3. Rada izby komorniczej w uzasadnionych przypadkach może zobowiązać komornika do zatrudnienia asesora komorniczego w jego kancelarii. Art. 33. [Czynności wykonywane przez asesora]1. Komornik może zlecić asesorowi komorniczemu przeprowadzenie egzekucji w sprawach o świadczenie pieniężne nie przewyższające kwoty dwudziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, z wyłączeniem egzekucji z nieruchomości. 2. Komornik może zlecić asesorowi komorniczemu także dokonanie określonych czynności w innych sprawach, z wyłączeniem: 1) sprzedaży oraz wydania wierzycielowi ruchomości o wartości przekraczającej kwotę, o której mowa w ust. 1, 2) wykonania opróżnienia lokalu, pomieszczenia, gruntu lub przedsiębiorstwa, 3) wykonania orzeczenia o zastosowaniu środków przymusu, 4) wykonania orzeczenia o odebraniu osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką, 5) ustalenia wysokości kosztów egzekucyjnych w sprawach o roszczenia niepieniężne oraz o roszczenia pieniężne przekraczające kwotę, o której mowa w ust. 1, 6) sporządzenia planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji, o ile suma ta przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, 7) wydawania decyzji i podpisywania dokumentów dotyczących depozytu. 3. Zlecenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinno być wystawione na piśmie i określać sprawy lub czynności, do których przeprowadzenia asesor komorniczy został upoważniony. Rozdział 5 Koszty działalności egzekucyjnej komornika i zasady prowadzenia kancelarii Art. 34. [Koszty działalności egzekucyjnej] Koszty działalności egzekucyjnej komornika obejmują: 1) osobowe i rzeczowe koszty zorganizowania i utrzymania kancelarii, w szczególności związane z zatrudnieniem pracowników, zapewnieniem lokalu i wyposażeniem w niezbędny sprzęt biurowy, 2) koszty ochrony zajętego mienia i niezbędnej ochrony osobistej oraz ubezpieczenia mienia kancelarii i własnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, 3) koszty przejazdów w miejscowości będącej siedzibą komornika, korespondencji, obrotu pieniężnego, przewozu drobnych ruchomości nie wymagających transportu specjalistycznego, 4) obowiązkowe opłaty na samorząd komorniczy ponoszone zgodnie z przepisami ustawy, 5) inne koszty niezbędne do wykonywania czynności egzekucyjnych oraz czynności przewidziane przepisami ustawy, jeżeli nie są pokrywane w trybie określonym w art. 39. Art. 35. [Pokrycie kosztów]Koszty, o których mowa w art. 34, komornik pokrywa z uzyskanych opłat egzekucyjnych. Art. 36. [Zatrudnianie przez komornika]1. Komornik zatrudnia na podstawie umów: o pracę, o dzieło lub zlecenia pracowników oraz inne osoby niezbędne do obsługi kancelarii, a także ochrony i pomocy w czynnościach w terenie. 2. Komornik zatrudnia aplikantów komorniczych zgodnie art. 29 ust. 2 i asesorów komorniczych zgodnie z art. 32 ust. 2. 3. Za działania osób wymienionych w ust. 1 i 2 związane z postępowaniem egzekucyjnym komornik odpowiada jak za działania własne. 4. Skarb Państwa nie odpowiada za zobowiązania komornika wynikające z zatrudnienia osób, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz kosztów jego działalności. Art. 37. [Wyposażenie kancelarii]1. Ruchomości stanowiące wyposażenie kancelarii stanowią własność komornika i nie podlegają egzekucji jako przedmioty niezbędne do osobistej pracy. 2. Po zakończeniu pełnienia funkcji komornik obowiązany jest przekazać następcy nieodpłatnie pieczęcie urzędowe. Ewidencjonowane ruchomości wyposażenia kancelarii obowiązany jest zbyć następcy na jego życzenie po cenie zakupu pomniejszonej o stopień amortyzacji. Art. 38. [Kancelaria poza budynkiem sądu]Komornik może utworzyć kancelarię poza budynkiem sądu. Rozdział 6 Wydatki w toku egzekucji Art. 39. [Zwrot wydatków gotówkowych] 1. Komornikowi należy się zwrot wydatków gotówkowych poniesionych w toku egzekucji tylko w zakresie określonym ustawą. 2. Wydatkami, o których mowa w ust. 1, są: 1) należności biegłych, 2) koszty ogłoszeń w pismach, 3) koszty transportu specjalistycznego, przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą komornika, przechowywania i ubezpieczania zajętych ruchomości, 4) należności osób powołanych, na podstawie odrębnych przepisów, do udziału w czynnościach, 5) koszty działania komornika, o których mowa w art. 8 ust. 7, poza terenem rewiru komorniczego, 6) koszty doręczenia środków pieniężnych przez pocztę lub przelewem bankowym. Art. 40. [Zaliczka]Na pokrycie wydatków, o których mowa w art. 39, komornik może żądać zaliczki od strony, która wniosła o dokonanie czynności, uzależniając czynność od jej uiszczenia. Zasada ta dotyczy także czynności w sprawach z wniosku Skarbu Państwa lub gminy lub na polecenie sądu albo prokuratora. Sąd rejonowy, przy którym działa komornik, przekazuje komornikowi sumy niezbędne na pokrycie wydatków w sprawach innych osób zwolnionych od kosztów sądowych. Art. 41. [Rozliczenie zaliczki]Komornik obowiązany jest rozliczyć zaliczkę w terminie miesiąca od dnia poczynienia wydatków, na które była przeznaczona, i zwrócić jej nie wykorzystaną część. Jeżeli skutkiem wcześniejszego postępowania lub z innych przyczyn opłacona zaliczkowo czynność w ogóle nie została dokonana — termin miesięczny biegnie od dnia ukończenia postępowania lub zaistnienia przyczyn niedokonania czynności. Art. 42. [Zwrot sum przekazanych przez sąd lub prokurator]Sumy przekazane przez sąd lub prokuratora zgodnie z art. 40 komornik zwraca po ich wyegzekwowaniu z pierwszeństwem przed wszelkimi innymi należnościami. Rozdział 7 Opłaty egzekucyjne Art. 43. [Opłaty egzekucyjne] Za prowadzenie egzekucji i inne czynności wymienione w ustawie komornik pobiera opłaty egzekucyjne. Art. 44. [Opłaty stosunkowe]1. W sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik pobiera opłaty stosunkowe, zależne od wartości egzekwowanego świadczenia. W razie rozszerzenia przez wierzyciela egzekucji co do wysokości egzekwowanego świadczenia, pobiera się także opłatę stosunkową od różnicy tego świadczenia. 2. W razie wyboru przez wierzyciela więcej niż dwóch sposobów egzekucji świadczeń pieniężnych, opłata stosunkowa ulega podwyższeniu o 1/10 część za każdy następny sposób egzekucji. 3. W sprawach o egzekucję świadczeń niepieniężnych i w innych przypadkach określonych w ustawie opłata jest stała. Art. 45. [Wszczęcie egzekucji]1. Wszczęcie egzekucji świadczeń pieniężnych uzależnione jest od uiszczenia przez wierzyciela części opłaty stosunkowej w wysokości 7% wartości egzekwowanego świadczenia, nie więcej jednak niż 1/3 całej opłaty, o której mowa w art. 49. 2. Jeżeli egzekucja okaże się bezskuteczna bądź wyegzekwowana kwota nie wystarcza na pokrycie kosztów egzekucji, komornik zwraca połowę opłaty stosunkowej. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do egzekucji należności Skarbu Państwa i gmin, nie wyłączając egzekucji prowadzonej na polecenie sądu lub prokuratora. Zasada ta nie dotyczy innych wierzycieli zwolnionych od kosztów sądowych przez sąd lub z mocy ustawy. 4. Nieuiszczenie opłaty, o której mowa w ust. 1, w terminie tygodnia od dnia otrzymania przez wierzyciela wezwania do zapłaty lub nieprzekazanie jej przez sąd lub prokuratora, łącznie z poleceniem egzekucyjnym, powoduje zwrot wniosku lub polecenia. 5. Nie opłacony wniosek o wszczęcie egzekucji wniesiony przez adwokata lub radcę prawnego zwraca się bez wzywania do opłat, jeżeli od wniosku pobrana powinna być opłata stała. 6. Komornik może rozłożyć na raty opłatę uiszczaną przez wierzyciela, o którym mowa w ust. 1, wszczynając egzekucję po wpłaceniu pierwszej raty ustalonej przez komornika. Art. 46. [Ustalanie opłaty egzekucyjnej]1. Do wartości egzekwowanego roszczenia stanowiącej podstawę ustalenia opłaty egzekucyjnej wlicza się odsetki, koszty i inne należności podlegające egzekucji wraz ze świadczeniem głównym w dniu złożenia wniosku lub rozszerzenia egzekucji. 2. Do wartości, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się jednak kosztów toczącego się postępowania egzekucyjnego i kosztów zastępstwa przez adwokata lub radcę prawnego w tym postępowaniu egzekucyjnym. 3. Przy oznaczaniu wartości egzekwowanego roszczenia każde rozpoczęte 10 zł liczy się za pełne. Art. 47. [Wartość egzekwowanego roszczenia przy świadczeniach powtarzających się.]1. W sprawach o egzekucję świadczeń powtarzających się wartość egzekwowanego roszczenia, stanowiącą podstawę ustalenia opłaty stosunkowej w dniu wszczęcia egzekucji, stanowi suma świadczeń za jeden rok oraz suma świadczeń zaległych. 2. Jeżeli przedmiotem egzekucji są świadczenia za okres krótszy niż rok, wartość egzekwowanego roszczenia, o którym mowa w ust. 1, stanowi suma świadczeń za cały czas ich trwania. Art. 48. [Egzekucja alimentów]1. Jeżeli prowadzona jest egzekucja alimentów zasądzonych w stosunku ułamkowym lub procentowym i nie można ustalić wartości egzekwowanego roszczenia w sposób określony w art. 47, to wartość tego roszczenia należy ustalić tymczasowo na podstawie dolnej granicy świadczenia określonego w tytule wykonawczym, a w razie braku oznaczenia dolnej granicy, na podstawie pierwszej potrąconej raty. 2. Ostateczną wartość roszczenia, o którym mowa w ust. 1, ustala się po upływie każdego roku od dnia potrącenia pierwszej raty. Art. 49. [Cała opłata stosunkowa]Cała opłata stosunkowa wynosi 21% wartości egzekwowanego świadczenia, jednak nie może być niższa niż 1/10 i wyższa niż trzydziestokrotna wysokość prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, zwanego dalej „prognozowanym przeciętnym wynagrodzeniem”. Art. 50. [Egzekucja odebrania rzeczy]Za egzekucję odebrania rzeczy komornik pobiera opłatę stałą w wysokości 50% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia. Art. 51. [Opłata stała]1. Opłata stała wynosi 40% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia za: 1) wprowadzenie w posiadanie nieruchomości i usunięcie z niej ruchomości; w przypadku przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych opłatę pobiera się od każdej izby składającej się na pomieszczenie przedsiębiorstwa, 2) wprowadzenie zarządcy w zarząd nieruchomości lub przedsiębiorstwa oraz za wprowadzenie dozorcy w dozór nieruchomości, 3) opróżnienie lokalu z rzeczy lub osób, z tym że odrębną opłatę pobiera się od każdej izby. 2. Przy opróżnianiu lokali mieszkalnych nie pobiera się odrębnej opłaty od pomieszczeń stanowiących: przedpokoje, alkowy, korytarze, werandy, łazienki, spiżarnie, loggie i podobnych. 3. Przy opróżnianiu pomieszczeń i lokali niemieszkalnych, w szczególności garażu, stajni, obory lub sklepu, pobiera się opłatę za każde pomieszczenie, jak za izbę. Art. 52. [Odebranie osoby]Za wykonanie orzeczenia w sprawie odebrania osoby pobiera się opłatę stałą w wysokości 50% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia. Art. 53. [Spis inwentarza]Za dokonanie spisu inwentarza albo innego spisu majątku pobiera się stałą opłatę w wysokości 10% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia za każdą rozpoczętą godzinę. Art. 54. [Wprowadzenie wierzyciela w posiadanie]Za wprowadzenie wierzyciela w posiadanie w przypadkach innych niż wymienione w art. 51 pobiera się opłatę stałą w wysokości 25% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, a w razie podjęcia egzekucji na skutek dalszych naruszeń posiadania, opłatę zwiększa się każdorazowo o 100%. Art. 55. [Opieczętowanie pomieszczeń]Za opieczętowanie lub zdjęcie pieczęci, bez dokonywania równoczesnego spisu, pobiera się opłatę stałą w wysokości 4% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia od każdej opieczętowanej izby lub innego pomieszczenia. Art. 56. [Opłaty za inne egzekucje]Za egzekucję inną niż wymieniona w art. 44—55 pobiera się opłatę stałą w wysokości 10% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia za każdą rozpoczętą godzinę czynności egzekucyjnych. Art. 57. [Opłata za czynności z udziałem Policji]Za wszystkie czynności z udziałem Policji pobiera się opłatę stałą w wysokości 25% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, którą ściąga się od dłużnika. Art. 58. [Usunięcie oporu dłużnika]Za udział w usunięciu oporu dłużnika oraz za wykonanie nakazu w sprawie osadzenia dłużnika w zakładzie karnym pobiera się opłatę w wysokości 25% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia. Wykonanie nakazu osadzenia uzależnione jest od uiszczenia opłaty przez wierzyciela. Art. 59. [Ściągnięcie opłat]1. Opłatę nie uiszczoną przez wierzyciela zwolnionego od kosztów sądowych oraz pozostałą część opłaty nie obciążającą wierzyciela komornik ściąga od dłużnika, z tym że drugą część opłaty stosunkowej oblicza się proporcjonalnie do wyegzekwowanych kwot. 2. Jeżeli egzekucja świadczeń powtarzających się trwa dłużej niż rok, wysokość świadczeń wyegzekwowanych stanowi podstawę ustalenia opłaty stosunkowej ściąganej od dłużnika. 3. W egzekucji wszczętej na polecenie sądu lub prokuratora z wyegzekwowanych kwot w pierwszej kolejności zwraca się uiszczoną część opłaty stosunkowej, a drugą połowę oblicza się zgodnie z zasadą, o której mowa w ust. 1. 4. Z drugiej części opłat egzekucyjnych ściągniętych od dłużnika, o których mowa w ust. 1, 20% stanowi dochód Skarbu Państwa. Art. 60. [Delegacja]Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Komorniczej określi, w drodze rozporządzenia, opłaty za czynności komorników nie będące czynnościami egzekucyjnymi. Rozdział 8 Wynagrodzenie komorników Art. 61. [Wynagrodzenie komornika] 1. Komornik otrzymuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości kwoty bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa. 2. Komornik oprócz wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, pobiera wynagrodzenie prowizyjne z uzyskanych opłat egzekucyjnych. Art. 62. [Wynagrodzenie prowizyjne]1. Wynagrodzeniem prowizyjnym komornika są opłaty egzekucyjne pobrane i ściągnięte w danym miesiącu, pomniejszone o koszty działalności egzekucyjnej, określone w art. 34, oraz o kwotę opłat, o których mowa w art. 59 ust. 4. 2. Wynagrodzenie prowizyjne komornik raz w miesiącu pobiera bezpośrednio z uzyskanych opłat egzekucyjnych. 3. W zakresie wynagrodzenia prowizyjnego komornik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Art. 63. [Wynagrodzenie zastępcy komornika]1. Zastępca niezdolnego do pracy komornika, ustanowiony na podstawie art. 26, pobiera 20% wynagrodzenia prowizyjnego uzyskanego w zastępowanym rewirze komorniczym za czas niezdolności do pracy komornika nie przekraczający 35 dni w ciągu roku. 2. Jeżeli zastępowany komornik pobiera zasiłek chorobowy, korzysta z urlopu bezpłatnego lub z innych przyczyn nie może wykonywać obowiązków — zastępca komornika pobiera całość wynagrodzenia prowizyjnego. 3. Zastępca komornika ustanowiony na czas urlopu wypoczynkowego komornika nie pobiera uzyskanego w czasie zastępstwa wynagrodzenia prowizyjnego. Wynagrodzenie to przypada w całości zastępowanemu. Rozdział 9 Nadzór nad komornikami Art. 64. [Nadzór nad działalnością komorników] 1. Nadzór zwierzchni nad działalnością komorników i działalnością samorządu komorniczego sprawuje Minister Sprawiedliwości. Nadzór ten nie może wkraczać w działania podlegające nadzorowi sądu. 2. Nadzór nad działalnością komorników sprawuje Minister Sprawiedliwości poprzez prezesów sądów apelacyjnych i sędziów—wizytatorów. 3. Minister Sprawiedliwości lub, z jego upoważnienia, prezes sądu apelacyjnego może zlecić sędziemu—wizytatorowi przeprowadzenie wizytacji w określonej kancelarii. Art. 65. [Nadzór Krajowej Rady Komorniczej]1. Krajowa Rada Komornicza sprawuje nadzór nad komornikami niezależnie od nadzoru sprawowanego przez Ministra Sprawiedliwości i prezesów sądów. 2. Krajowa Rada Komornicza wyznacza komorników—wizytatorów spośród komorników, którzy są obowiązani dokonywać wizytacji w kancelariach danego okręgu. Wizytacja kancelarii powinna być przeprowadzona co najmniej raz w ciągu 3 lat. 3. Przedmiotem nadzoru, o którym mowa w ust. 1, jest terminowość, rzetelność i skuteczność postępowania egzekucyjnego. 4. Osoby powołane do sprawowania nadzoru nad działalnością komorników mają prawo wglądu w czynności komorników, mogą żądać wyjaśnień oraz w razie stwierdzenia uchybień mogą wystąpić do sądu o wydanie zarządzenia w trybie art. 759 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 66. [Sprawozdanie z działalności]1. Komornik jest obowiązany złożyć przed dniem 1 lutego każdego roku roczne sprawozdanie ze swojej działalności. 2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, komornik składa prezesowi sądu apelacyjnego, a kopię tego sprawozdania — właściwej radzie izby komorniczej. 3. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Komorniczej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres sprawozdania, o którym mowa w ust. 1. Art. 67. [Przekazanie dokumentów Krajowej Radzie Komorniczej]1. Rada izby komorniczej przekazuje Krajowej Radzie Komorniczej po dwa egzemplarze protokołów wizytacji i wniosków, poleceń powizytacyjnych oraz sprawozdania zbiorcze kancelarii, a także uchwały i protokoły walnych zgromadzeń komorników izb komorniczych. 2. Krajowa Rada Komornicza przedkłada Ministrowi Sprawiedliwości uchwały i protokoły walnych zgromadzeń izb komorniczych oraz Krajowego Zjazdu Komorników, a także własne sprawozdanie roczne wraz z bilansem, w terminie dwóch tygodni od dnia ich otrzymania lub sporządzenia. 3. Minister Sprawiedliwości może zażądać, w razie potrzeby, od Prezesa Krajowej Rady Komorniczej i rad izb komorniczych również innych dokumentów niż określone w ust. 2. Art. 68. [Wniosek o uchylenie uchwały samorządu komorniczego]1. Minister Sprawiedliwości może zwrócić się do Sądu Najwyższego z wnioskiem o uchylenie uchwały samorządu komorniczego sprzecznej z prawem w terminie 6 miesięcy od dnia jej otrzymania. 2. Sąd Najwyższy oddala skargę lub uchyla zaskarżoną uchwałę i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania właściwemu organowi samorządu komorniczego ze wskazaniami co do sposobu jej załatwienia. Art. 69. [Delegacja]Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Komorniczej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe przepisy o biurowości i ewidencji operacji finansowych kancelarii komorniczych. W rozporządzeniu należy uwzględnić potrzeby szczegółowej ewidencji spraw prowadzonych w kancelarii, uwidocznienia przebiegu czynności, zapewnienia przejrzystości wpisów oraz odzwierciedlenia wszystkich operacji finansowych dokonywanych przez komornika, a także stwarzania możliwości kontroli poprawności dokonywanych operacji finansowych. Art. 70. [Wnioski z wizytacji]Polecenia i wnioski z wizytacji stanowią dla Krajowej Rady Komorniczej i rad izb komorniczych materiał do obowiązkowego, stałego szkolenia komorników. Rozdział 10 Odpowiedzialność dyscyplinarna Art. 71. [Odpowiedzialność dyscyplinarna] Komornik odpowiada dyscyplinarnie w szczególności za: 1) naruszenie powagi i godności urzędu, 2) rażącą obrazę przepisów prawa, 3) niewykonanie poleceń powizytacyjnych, 4) wydatkowanie środków podlegających dokumentacji na działalność rażąco niezgodną z ich przeznaczeniem. Art. 72. [Kary dyscyplinarne]1. Karami dyscyplinarnymi są: 1) upomnienie, 2) nagana, 3) kara pieniężna do trzykrotnej wysokości najniższego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, 4) wydalenie ze służby komorniczej. 2. Kara nagany oraz kara pieniężna pociąga za sobą utratę biernego prawa wyborczego do organów samorządu komorniczego na okres 3 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego. 3. Kary pieniężne są przekazywane na rzecz Krajowej Rady Komorniczej. 4. Wydalenie ze służby komorniczej pociąga za sobą zakaz wykonywania zawodu na okres 5 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego. 5. Kary, o których mowa w ust. 1 pkt 1—3, ulegają zatarciu po upływie 3 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego, a kara wydalenia ze służby komorniczej ulega zatarciu po upływie terminu, o którym mowa w ust. 4. Art. 73. [Termin wszczęcia postępowania dyscyplinarnego]Po upływie 3 lat od dnia popełnienia czynu nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego, a postępowanie wszczęte ulega umorzeniu. Jeżeli jednak czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie dyscyplinarne nie może nastąpić wcześniej niż przedawnienie przewidziane w przepisach prawa karnego. Art. 74. [Wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego]Wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego mogą złożyć Minister Sprawiedliwości, prezesi sądów, sędziowie—wizytatorzy, organy samorządu komorniczego oraz komornicy—wizytatorzy. Art. 75. [Komisja dyscyplinarna]1. Sprawy dyscyplinarne w pierwszej instancji rozpoznaje w składzie 3—osobowym komisja dyscyplinarna powołana przez Krajową Radę Komorniczą. 2. Od orzeczeń komisji dyscyplinarnej stronom przysługuje odwołanie do sądu wojewódzkiego — sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. 3. [1] Do rozpoznania odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji. Od orzeczenia sądu wojewódzkiego nie przysługuje kasacja. Art. 76. [Wykonywanie orzeczeń komisji]Wykonanie prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej w przypadku kary wydalenia ze służby komorniczej należy do Ministra Sprawiedliwości, a w przypadku kar wymienionych w art. 72 ust. 1 pkt 1—3 — do rady właściwej izby komorniczej. Art. 77. [Koszty postępowania dyscyplinarnego]W przypadku prawomocnego ukarania koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi ukarany. Art. 78. [Zawieszenie komornika w czynnościach]1. Komisja dyscyplinarna może zawiesić w czynnościach komornika, przeciwko któremu wszczęto postępowanie dyscyplinarne lub karne. 2. Na uchwałę o zawieszeniu w czynnościach komornika przysługuje zażalenie do sądu wojewódzkiego — sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. 3. Wniesienie zażalenia nie uchyla zawieszenia. 4. Zawieszenie w czynnościach ustaje z dniem prawomocnego zakończenia postępowania dyscyplinarnego, chyba że: 1) komisja dyscyplinarna uchyliła je wcześniej, 2) prawomocnie orzeczona została kara wymieniona w art. 72 ust. 1 pkt 4. 5. W czasie zawieszenia w czynnościach komornika zawiesza się z mocy prawa wszelkie funkcje pełnione przez niego w samorządzie komorniczym. Rozdział 11 Samorząd komorniczy Art. 79. [Samorząd komorniczy] 1. Komornicy tworzą samorząd komorniczy. 2. Samorząd komorniczy obejmuje: 1) Krajowy Zjazd Komorników, 2) Krajową Radę Komorniczą, 3) walne zgromadzenia komorników izb komorniczych, 4) izby komornicze. 3. Krajowa Rada Komornicza i izby komornicze posiadają osobowość prawną. 4. Kadencja władz samorządu komorniczego trwa 4 lata. Art. 80. [Krajowy Zjazd Komorników]1. Najwyższą władzą samorządu komorniczego jest Krajowy Zjazd Komorników. 2. Krajowy Zjazd Komorników wybiera Prezesa Krajowej Rady Komorniczej, Krajową Komisję Rewizyjną oraz określa siedzibę władz. 3. Członków Krajowej Rady Komorniczej wybierają walne zgromadzenia komorników izb komorniczych po dwóch z każdej izby komorniczej. 4. Krajowy Zjazd Komorników jest zwoływany dla zaopiniowania uchwał w najważniejszych sprawach dotyczących komorników i warunków ich pracy. Art. 81. [Zwyczajny Krajowy Zjazd Komorników]1. Zwyczajny Krajowy Zjazd Komorników jest zwoływany co 2 lata. 2. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Komorników może być zwołany w każdym czasie na żądanie Ministra Sprawiedliwości albo na żądanie co najmniej trzech izb komorniczych, albo na mocy uchwały Krajowej Rady Komorniczej. 3. Tematyka i problemy do rozstrzygnięcia powinny być podane radom izb komorniczych na miesiąc przed zwołaniem Krajowego Zjazdu Komorniczego. Art. 82. [Związanie uchwałami]Krajowa Rada Komornicza jest związana uchwałami Krajowego Zjazdu Komorników i w swoich poczynaniach nie może wykroczyć poza upoważnienia określone w uchwałach i ustawie. Art. 83. [Reprezentacja komorników]Krajowa Rada Komornicza jest reprezentantem komorników. Art. 84. [Reprezentacja Krajowej Rady Komorniczej]1. Prezes Krajowej Rady Komorniczej reprezentuje ją na zewnątrz, kieruje jej pracami i przewodniczy na posiedzeniach. W razie nieobecności Prezesa jego obowiązki wykonuje wiceprezes. 2. Uchwały Krajowej Rady Komorniczej są wykonywane przez Prezesa lub wyznaczonych jej członków. 3. Oświadczenia woli w sprawach majątkowych Krajowa Rada Komornicza wyraża w formie uchwały. 4. Krajowa Rada Komornicza na posiedzeniu dokonuje podziału czynności między swoich członków, jak również uchwala regulamin swojej pracy. Dokumenty te Krajowa Rada Komornicza doręcza Ministrowi Sprawiedliwości i radom wszystkich izb komorniczych. Art. 85. [Kompetencje Rady]1. Do zakresu działania Krajowej Rady Komorniczej należy w szczególności: 1) wyrażanie opinii w sprawie powołania i odwołania komorników i asesorów komorniczych, o ustanowieniu i znoszeniu rewirów komorniczych oraz określania siedzib kancelarii, 2) wyrażanie opinii w sprawach dotyczących biurowości i rachunkowości obowiązujących w kancelariach i w innych sprawach dotyczących przepisów, organizacji i funkcjonowania komornika i kancelarii, 3) przedstawianie opinii w sprawach zmian przepisów dotyczących egzekucji i funkcjonowania komorników, 4) wyrażanie opinii w sprawach przedstawionych przez Ministra Sprawiedliwości lub organy samorządu komorniczego, 5) wyrażanie opinii w sprawach zasad etyki zawodowej, 6) wyrażanie opinii w sprawach aplikacji komorniczej, 7) organizowanie egzaminów na stanowisko komornika, 8) ustalanie wysokości składek miesięcznych na potrzeby samorządu komorniczego oraz zasad ich wydatkowania, 9) wyznaczanie komorników—wizytatorów dla poszczególnych izb komorniczych, 10) zwoływanie Krajowego Zjazdu Komorników oraz jego organizacja, 11) uchwalanie regulaminu pracy Krajowej Rady Komorniczej, 12) współpraca z organizacjami komorników innych krajów, 13) wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami prawa, 14) wydawanie czasopisma zawodowego, 15) prowadzenie działalności gospodarczej, 16) budowanie, wynajmowanie i utrzymywanie wspólnych pomieszczeń magazynowych i hal aukcyjnych oraz utrzymywanie ciężkiego sprzętu transportowego. 2. W zakresie prowadzenia działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 15, oświadczenia woli w imieniu Krajowej Rady Komorniczej składa Prezes lub wiceprezes oraz jeden z jej członków. 3. Krajowa Rada Komornicza może przekazać radzie izby komorniczej zadanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 16. 4. Krajowa Rada Komornicza składa Ministrowi Sprawiedliwości raz w roku w pierwszym miesiącu drugiego kwartału informację o stanie egzekucji. Art. 86. [Izba komornicza]1. Izbę komorniczą tworzą komornicy prowadzący kancelarię w okręgu sądu apelacyjnego. 2. Siedzibą izby komorniczej jest miejscowość, w której ma siedzibę sąd apelacyjny. 3. Członkostwo w izbie komorniczej z mocy prawa powstaje z dniem objęcia przez komornika rewiru komorniczego i ustaje z dniem odwołania komornika. Z dniem odwołania komornik przestaje pełnić wszelkie funkcje w organach samorządu komorniczego. Art. 87. [Organy izby]Organami izby komorniczej są: 1) walne zgromadzenie komorników izby komorniczej, 2) rada izby komorniczej, 3) komisja rewizyjna. Art. 88. [Walne zgromadzenia komorników]1. Walne zgromadzenia komorników izby komorniczej są zwyczajne i nadzwyczajne. 2. Zwyczajne walne zgromadzenie komorników izby komorniczej zwołuje rada izby komorniczej w pierwszym kwartale każdego roku. 3. Nadzwyczajne walne zgromadzenie komorników izby komorniczej zwoływane jest z inicjatywy Krajowej Rady Komorniczej na podstawie uchwały rady izby komorniczej albo na wniosek co najmniej 1/5 komorników izby komorniczej. 4. W walnym zgromadzeniu komorników izby komorniczej ma obowiązek uczestniczyć każdy członek danej izby komorniczej. 5. W walnym zgromadzeniu komorników izby komorniczej mają prawo uczestniczyć aplikanci i asesorzy komorniczy, jednakże nie mogą oni brać udziału w głosowaniu. Art. 89. [Kompetencja walnego zgromadzenia]1. Do kompetencji walnego zgromadzenia komorników izby komorniczej należy: 1) wybór przewodniczącego i wiceprzewodniczącego oraz członków rady izby komorniczej, 2) wybór członków Krajowej Rady Komorniczej, 3) wybór komisji rewizyjnej w składzie przewodniczącego i 4 członków, 4) zatwierdzanie rocznego sprawozdania przedstawionego przez radę izby komorniczej i zamknięcie okresu rachunkowego, 5) uchwalenie budżetu, 6) uchwalenie składek na określone cele, 7) uchwalenie regulaminu działania, 8) opiniowanie innych spraw dotyczących komorników, o które zwróci się Minister Sprawiedliwości. 2. Walne zgromadzenie komorników izby komorniczej wybiera przewodniczącego zgromadzenia i uchwala regulamin swojego działania w głosowaniu jawnym. 3. Walne zgromadzenie komorników izby komorniczej podejmuje uchwały w innych sprawach niż określone w ust. 2 w głosowaniu tajnym. Art. 90. [Decyzje zgromadzenia komorników]1. Decyzje walnego zgromadzenia komorników izby komorniczej zapadają w formie uchwał. 2. Do ważności uchwał walnego zgromadzenia komorników izby komorniczej wymagana jest zwykła większość głosów w obecności co najmniej 2/3 komorników izby komorniczej. Art. 91. [Rada izby komorniczej]1. Rada izby komorniczej działa w siedzibie izby komorniczej i składa się z: 1) 7 osób — w izbach liczących do 100 komorników, 2) 9 osób — w izbach liczących powyżej 100 komorników. 2. Rada izby komorniczej na posiedzeniu dokonuje podziału czynności między swoich członków, jak również uchwala regulamin swojej pracy. Dokumenty te rada doręcza wszystkim komornikom izby komorniczej i Krajowej Radzie Komorniczej. Art. 92. [Rada izby komorniczej]1. Rada izby komorniczej reprezentuje izbę komorniczą. 2. Przewodniczący rady izby komorniczej reprezentuje ją na zewnątrz, kieruje jej pracami i przewodniczy na posiedzeniach. W razie nieobecności przewodniczącego, jego obowiązki wykonuje wiceprzewodniczący rady. 3. Uchwały rady izby komorniczej są wykonywane przez przewodniczącego lub wyznaczonych jej członków. 4. Oświadczenia woli w sprawach majątkowych rada izby komorniczej wyraża w formie uchwały. Art. 93. [Zakres działania]1. Do zakresu działania rady izby komorniczej należy: 1) przygotowywanie i przedstawianie walnemu zgromadzeniu komorników izb komorniczych wniosków w sprawie tworzenia i znoszenia rewirów komorniczych oraz określenia ich siedzib, 2) wyrażanie opinii w sprawie powoływania i odwoływania komorników i asesorów komorniczych, 3) zlecanie asesorom komorniczym zastępowania komorników, 4) nadzór nad przestrzeganiem przez komorników i asesorów komorniczych powagi i godności zawodu, 5) zlecanie komornikom—wizytatorom dokonania wizytacji wyznaczonej kancelarii, 6) organizowanie doskonalenia zawodowego komorników, 7) organizowanie szkolenia aplikantów komorniczych, 8) zarząd majątkiem izby komorniczej, 9) zwoływanie walnych zgromadzeń komorników izby komorniczej i wykonywanie uchwał tych zgromadzeń, 10) prowadzenie rejestrów komorników, asesorów i aplikantów komorniczych oraz rejestru kancelarii i ich siedzib w obrębie danej izby komorniczej, 11) wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami prawa i wynikających z podjętych uchwał. 2. Do zakresu działania rady izby komorniczej może także należeć wykonywanie czynności, o których mowa w art. 85 ust. 1 pkt 16. 3. Rada izby komorniczej przedstawia corocznie Krajowej Radzie Komorniczej informacje o rejestrach, o których mowa w ust. 1 pkt 10. Art. 94. [Uchwały rady izby]1. Uchwały rady izby komorniczej zapadają zwykłą większością głosów, przy czym w razie równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego. 2. Do ważności uchwał rady izby komorniczej jest wymagana obecność ponad połowy jej członków. Rozdział 12 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 95. [Kodeks postępowania cywilnego] W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. — Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22 poz. 92 i Nr 115 poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 113, poz. 752 i Nr 121, poz. 769 i 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 131 w § 1 po wyrazie „pocztę” stawia się przecinek i dodaje się wyraz „komornika” ; 2) po art. 759 dodaje się art. 7591 w brzmieniu: „Art. 7591. Przepisy niniejszego Kodeksu dotyczące właściwości miejscowej komorników nie uchybiają prawu wyboru komornika określonemu w odrębnych przepisach.” ; 3) w art. 770 zdanie czwarte otrzymuje brzmienie: „Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie stronom oraz komornikowi.” ; 4) art. 772 otrzymuje brzmienie: „Art. 772. Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia wyda szczegółowe przepisy o czynnościach komorników.” ; 5) po art. 773 dodaje się art. 7731 w brzmieniu: „Art. 7731. § 1. W wypadku zbiegu egzekucji do tych samych rzeczy, wierzytelności lub praw, dalszą egzekucję prowadzi komornik, który pierwszy wszczął egzekucję. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do egzekucji z nieruchomości.” ; 6) art. 844 otrzymuje brzmienie: „Art. 844. § 1. Egzekucja z ruchomości należy do komornika tego sądu, w którego okręgu znajdują się ruchomości, chyba że wierzyciel wybierze innego komornika. § 2. Komornik, który wszczął egzekucję z niektórych ruchomości dłużnika, jest właściwy do przeprowadzenia egzekucji z pozostałych ruchomości dłużnika, chociażby znajdowały się w okręgu innego sądu.” ; 7) w art. 865: a) § 1 otrzymuje brzmienie: „§ 1. Zajęte ruchomości nie używane, stanowiące przedmiot obrotu handlowego, komornik na wniosek strony może sprzedać przedsiębiorcy prowadzącemu obrót takimi ruchomościami po cenach hurtowych, a gdy takie ceny nie zostaną udokumentowane, po cenach o 25% niższych od wartości szacunkowej ruchomości.”, b) w § 3 wyrazy „placówkom handlu uspołecznionego lub innym jednostkom gospodarki uspołecznionej,” zastępuje się wyrazami „maklerskim i innym”. Art. 96. [Ustawa o pracownikach urzędów państwowych]W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604) w art. 44 skreśla się wyrazy „i komorników”. Art. 97. [Prawo o ustroju sądów powszechnych]W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. — Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751—753, Nr 121, poz. 769 i Nr 124, poz. 782) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule działu V skreśla się wyraz „komornicy” oraz następujący po nim przecinek; 2) skreśla się art. 121; 3) w art. 124: a) w § 1 skreśla się pkt 3, b) w § 3 skreśla się wyraz „komorników” oraz następujący po nim przecinek; 4) w art. 125 skreśla się pkt 2. Art. 98. [Ustawa o zmianie K. p. c. i innych ustaw]W ustawie z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej — Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 189) w art. 10 wyraz „wydania” zastępuje się wyrazem „doręczenia”. Rozdział 13 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 99. [Przepisy przejściowe] 1. Komornicy zatrudnieni w dniu wejścia w życie ustawy stają się z tym dniem komornikami w rozumieniu tej ustawy w dotychczasowych siedzibach. 2. Komornicy prowadzący w dniu wejścia w życie ustawy zespół komorników lub działalność komorniczą w innej wspólnej formie dostosują sposób prowadzenia tej działalności do wymogów tej ustawy, w terminie 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie. 3. Minister Sprawiedliwości doręczy komornikom akty powołania, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 4. Z dniem doręczenia komornikowi aktu powołania ustaje jego dotychczasowy stosunek służbowy. Art. 100. [Praktykanci komorniczy]Praktykanci komorniczy, którzy złożyli z wynikiem pozytywnym egzamin komorniczy przed dniem wejścia w życie ustawy — na swój wniosek — mogą zostać powołani przez Ministra Sprawiedliwości asesorami komorniczymi, choćby nie spełniali wymagań określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3. Art. 101. [Przepisy przejściowe]1. Osoby, które rozpoczęły praktykę komorniczą przed dniem wejścia w życie ustawy, a nie spełniają wymagań określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3, mogą kontynuować szkolenie, a po jego ukończeniu przystąpić do egzaminu komorniczego. 2. Osoby określone w ust. 1 mogą być zatrudnione na stanowisku komornika po uzupełnieniu kwalifikacji, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Art. 102. [Uzupełnienie kwalifikacji]1. Komornicy, którzy w dniu powołania na stanowisko komornika nie ukończyli 35 roku życia, mają obowiązek uzupełnić kwalifikacje wymagane w art. 10 ust. 1 pkt 3 w ciągu 10 lat od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Minister Sprawiedliwości może, na wniosek prezesa sądu apelacyjnego właściwego dla miejsca działania komornika, zwolnić komornika od spełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli przemawiają za tym ważne względy społeczne lub osobiste obowiązanego. 3. W przypadku niewykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, Minister Sprawiedliwości odwołuje komornika ze stanowiska. Art. 103. [Odkupienie środków trwałych]1. Komornik może odkupić majątek, stanowiący środki trwałe, prowadzonej przez siebie kancelarii nabyty z funduszy pochodzących z ryczałtu kancelaryjnego. 2. Cenę zbycia majątku, o którym mowa w ust. 1, oblicza się przy pomniejszeniu ceny rynkowej o stopień amortyzacji. 3. Prezes sądu apelacyjnego, w uzasadnionych przypadkach, może rozłożyć na raty należności za majątek, o którym mowa w ust. 1, na okres nie dłuższy niż 3 lata. Art. 104. [Przepisy międzyczasowe]1. Sprawy egzekucyjne wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy rozliczane są do dnia jej zakończenia według przepisów dotychczasowych, z tym że ryczałty kancelaryjne w całości zatrzymują komornicy bez obowiązku rozliczenia. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do egzekucji alimentów i innych świadczeń powtarzających się, w których opłaty i inne należności pobiera się według przepisów ustawy z zaliczeniem opłat pobranych przed dniem jej wejścia w życie, z tym że nadwyżka opłat oraz pobrane ryczałty nie podlegają zwrotowi. Art. 105. [Fundusz rezerwowy]1. Kwota funduszu rezerwowego zgromadzona w sądzie w ramach rachunku sum depozytowych, prowadzonego na podstawie odrębnych przepisów, podlega z dniem wejścia w życie ustawy przekazaniu na koszty działalności egzekucyjnej. 2. Kwoty pochodzące z nadwyżek ryczałtu kancelaryjnego, zgromadzone na rachunkach depozytowych sądów, podlegają od dnia wejścia w życie ustawy przekazaniu na rachunek Krajowej Rady Komorniczej z przeznaczeniem na: 1) pożyczki inwestycyjne dla nowo ustanowionych rewirów komorniczych, 2) wynagrodzenia aplikantów i asesorów komorniczych, 3) inne cele wynikające ze statutowej działalności organów samorządu komorniczego. Art. 106. [Zajmowanie dotychczasowych lokali]Przez okres nie dłuższy niż 2 lata od dnia wejścia w życie ustawy komornicy zachowują prawo do zajmowania w sądach dotychczas użytkowanych lokali na podstawie umowy najmu zawartej między komornikiem a prezesem sądu rejonowego. Art. 107. [Pierwsze wybory do organów izby komorniczej]1. Prezes właściwego sądu apelacyjnego, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zwoła walne zgromadzenie komorników izby komorniczej mającej siedzibę w okręgu tego sądu w celu przeprowadzenia pierwszych wyborów do organów izby komorniczej oraz członków Krajowej Rady Komorniczej. 2. Minister Sprawiedliwości w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy zwoła Krajowy Zjazd Komorników w celu przeprowadzenia pierwszych wyborów do organów samorządu komorniczego. Art. 108. [Podział czynności]1. Krajowa Rada Komornicza na pierwszym posiedzeniu dokonuje podziału czynności między swoich członków, jak również uchwala regulamin swojej pracy. Dokumenty te Krajowa Rada Komornicza doręcza Ministrowi Sprawiedliwości i radom wszystkich izb komorniczych. 2. Rada izby komorniczej na pierwszym posiedzeniu dokonuje podziału czynności między swych członków, jak również uchwala regulamin swojej pracy. Dokumenty te rada doręcza wszystkim komornikom izby komorniczej i Krajowej Radzie Komorniczej. Art. 109. [Przepisy przejściowe]Do czasu ukonstytuowania się samorządu komorniczego i jego organów, nie dłużej jednak niż w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, do nadzoru nad komornikami oraz odpowiedzialności służbowej i dyscyplinarnej stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 110. [Wejście w życie][2] Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia. [1] Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 grudnia 1998 r. ( Nr 158, poz. 1043) art. 75 ust. 3 jest zgodny z art. 176 ust. 1 Konstytucji RP.[2] Ustawa wchodzi w życie 30 listopada 1997 r.

ClK003. 31 83 73 313 21 142 415 19 485

art 3 ustawy o komornikach