Stare wiejskie chaty są bardzo klimatycznymi miejscami. Coraz więcej osób decyduje się na ich odnowienie. Jednak dla wielu z nas decyzja o remoncie starego domu może być nie lada wyzwaniem. Podczas odnawiania takiego miejsca, musimy przygotować się na naprawdę wiele zmian. Często decydujemy się na wyburzenie ścian, aby zmienić rozmieszczenie pomieszczeń, a nawet dobudowę […] Ocena stanu technicznego komina umożliwi dobór metody naprawy, odpowiednich rozwiązań i materiałów konstrukcyj­nych przewodów kominowych. Komin, podobnie jak każdy inny element budynku, wymaga re­montu w czasie eksploatacji. W starszych budynkach najczęściej występują tradycyjne kominy murowa­ne z cegieł. Cegła i spoiny po pewnym czasie użytkowania komina ulegają uszkodzeniu na skutek korozji wywo­łanej agresją czynników zewnętrznych (np. klimatycznych, odprowadzanych gazów, temperatury), wtedy komin wy­maga remontu. Innym powodem prze­prowadzenia prac modernizacyjnych systemów kominowych jest chęć do­stosowania ich do obsługi nowoczes­nych urządzeń grzewczych. Obecnie komin to nie tylko integralna część budynku, ale i systemu grzewczego. Na rynku dostępne są kotły opalane bardzo wieloma rodzajami paliw (gaz, olej, drewno, pellet, węgiel w różnych postaciach itd.). Duże zaawansowanie technologiczne urządzeń grzewczych wymaga użycia dobranego systemu kominowego. Odpowiednio dobrany do urządzenia grzewczego system kominowy pozwoli zapewnić energo­oszczędną i bezawaryjną pracę urzą­dzenia, a tym samym większe bezpie­czeństwo środowiska i użytkowników. Wybór sposobu naprawy przewodów kominowych Każdy przypadek naprawy komina powinien być rozpatrywany indywi­dualnie. Przed wyborem metody na­prawy systemu kominowego należy skorzystać z wiedzy fachowca w celu wykonania opinii kominiarskiej. Wyko­nanie oceny stanu technicznego ko­mina umożliwi dobór metody naprawy, odpowiednich rozwiązań i materiałów konstrukcyjnych przewodów komino­wych. Jeszcze przed wykonaniem re­montu przewodu kominowego dobrze jest znać rodzaj urządzenia grzew­czego, które będzie obsługiwane. In­formacje o wielkości otworów wylo­towych z pieca, wymaganej sile ciągu kominowego, rodzaju paliwa, tempe­raturze pracy itd. umożliwiają wybór sposobu remontu i zabezpieczenia przewodu kominowego. Fot. 1 Głowica w czasie czyszczenia przewodu kominowego Wybrane przykłady remontu przewodów kominowych Czyszczenie komina z nagromadzonych sadz smolistych metodą wypalania W praktyce coraz częściej się spo­tyka przewody kominowe uszkodzone przez nagromadzenie się sadz smo­listych. Tego typu zanieczyszczenia najczęściej są wynikiem stosowania złej jakości paliw, dostarczenia zbyt małej ilości powietrza potrzebnego do spalania paliw, wad konstrukcyj­nych i eksploatacyjnych przewodów kominowych. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w literaturze [1,2, 3]. Prace wstępne Wypalanie komina wykonywać mogą tylko doświadczeni mistrzowie ko­miniarscy. Zanim zostanie podjęta decyzja o wypalaniu komina, należy wykonać opinię kominiarską, której celem jest ocena stanu konstrukcji komina i ocena odporności na wysoką temperaturę. Następnie trzeba odłą­czyć wszystkie podłączone do komina urządzenia i zamurować wszystkie otwory w przewodzie kominowym. Ocenę zarówno stanu technicznego, jak i odporności na wysoką tempe­raturę dokonuje się przez inspekcję wewnętrznej części przewodu ko­minowego, sprawdzenie szczelności i wizualne oględziny konstrukcji komi­na. Przed przystąpieniem do wypala­nia w pierwszej kolejności należy usu­nąć stwierdzone podczas oceny stanu technicznego nieprawidłowości, takie jak pęknięcia, ubytki w konstrukcji przewodów kominowych, uszkodzone ławy i drabiny, nieszczelności prze­wodów kominowych. Kolejnym krokiem jest odsunięcie od ścian kominowych wszystkich łatwopalnych materiałów. Zabezpieczenie przeciwpożarowe obiektu Metoda wypalania jest bardzo niebez­pieczną metodą oczyszczania komina z sadz typu smolistego. Temperatura palących się sadz może przekroczyć 1000oC, dodatkowo podczas wypala­nia występuje duże zadymienie. Dla­tego bardzo ważne jest, aby przed podjęciem prac zabezpieczyć obiekt pod względem przeciwpożarowym. W trakcie wypalania powinien być za­pewniony dostęp do przewodu komi­nowego na całej jego długości. W mo­mencie gdy jest pewność, że wypalanie może się odbyć w dogodnych i bez­piecznych warunkach, wówczas bez przeszkód można ustalić termin prze­prowadzenia prac. O terminie wypala­nia należy powiadomić Straż Pożarną [4]. Czynności profilaktyczno-zapobiegawcze kończy się rozmieszczeniem sprzętu gaśniczego na dachu oraz in­nych miejscach, gdzie istnieje niebez­pieczeństwo powstania pożaru [1]. Na powierzchnię dachu należy wyprowa­dzić wąż gaśniczy z wodą, a w innych zagrożonych miejscach rozmieszcza się gaśnice. Dodatkowo w ww. miej­scach ustawiamy pojemniki z wodą i piaskiem oraz wiadra, łopaty i tłumi- ce. Zakładając, że podczas wypalania mogą powstać pęknięcia ścian komino­wych lub wymagane będą inne zabez­pieczenia poprzednio nieprzewidziane, należy przygotować odpowiednią ilość zapraw wraz z cegłami i podstawowy­mi narzędziami murarskimi [4]. Proces wypalania Proces wypalania umożliwia pozbycie się sadzy pochodzenia smolistego z przewodu kominowego. Metoda ta może spowodować uszkodzenie kon­strukcji komina, ponieważ palące się na całej długości przewodu sadze mogą przekroczyć temperaturę bez­pieczeństwa, w szczególności gdy nagromadzony został większy osad sadzy. Aby uniknąć zagrożenia, zaleca się wypalanie sadzy odcinkami (który­mi mogą być kondygnacje), poczyna­jąc od góry. Przygotowanie urządzenia do wypala­nia dymowego przewodu kominowego powinno przebiegać według następu­jącej kolejności [1]: – ustawienie kołowrotu na głowicy ko­mina, – opuszczenie łańcucha stalowego do podstawy komina, – przymocowanie głowicy palnikowej do łańcucha, – wyciągnięcie do wylotu komina gło­wicy palnikowej wraz z wężem zwi­sającym w przewodzie kominowym, – podłączenie węża do butli gazowej (butla znajduje się poza budynkiem). Płomień palącego się gazu powinien być tak wyregulowany, aby jego wiel­kość dostosowana była do światła przekroju wypalanego przewodu komi­nowego. Wypalanie ścian kominowych następuje przez wolne i stopniowe opuszczanie palnika i jednoczesne wy­ciąganie węża gazowego. Opadające spalone sadze należy usuwać na bie­żąco. Po wypaleniu sadzy w przewodzie ko­minowym należy się upewnić, że nie ma zagrożenia powstania pożaru. Ko­lejnym etapem prac jest regeneracja przewodu kominowego. Należy usunąć resztki zanieczyszczeń z przewodu kominowego. Komin podczas wypala­nia narażony jest na bardzo ekstre­malne obciążenia termiczne, dlatego konieczne jest sprawdzenie drożno­ści przewodów kominowych oraz wy­konanie ponownej oceny technicznej i sprawdzenie prawidłowości funkcjo­nowania przewodów kominowych przy użyciu specjalistycznych narzędzi. Po wykonaniu tych czynności przechodzi się do konserwacji wypalonego prze­wodu kominowego na całej jego dłu­gości, używając do tego celu specjal­nych zapraw uszczelniających. Fot. 2 Etapy frezowania komina: a) przed frezowaniem, b) po frezowaniu, c) komin po frezowaniu zabezpieczo­ny wkładem ceramicznym (źródło: Jawar) Czyszczenie kominów metodą mechaniczną Czyszczenie metodą mechaniczną należy poprzedzić wykonaniem opinii kominiarskiej w celu poznania stanu technicznego przewodu kominowego i lokalizacji podłączeń do przewodu kominowego. Zaleca się, aby podczas wykonania opinii dokonać oględzin kamerą inspekcyjną w celu poznania stanu technicznego wewnętrznej części przewodu. Zastosowanie me­tody mechanicznej czyszczenia w ko­minie o osłabionej konstrukcji może doprowadzić do większych uszkodzeń i niebezpieczeństwa osób uczestni­czących w naprawie. Samo czyszczenie wykonywane jest przy wykorzystaniu narzędzia o na­zwie „głowica do mechanicznego usuwania sadzy”. Urządzenie składa się z mocnego zwoju giętkiego PE z zamontowaną głowicą, przezna­czoną do usuwania z komina sadzy szklistej i twardej. Zwój wyposażo­ny jest w sprzęgło poślizgowe i na­pędzany przez obrotowe urządzenie mechaniczne. Wskutek rotacji łańcu­chy znajdujące się na końcu głowicy zostają rozparte i uderzają w ścian­ki komina, odbijając sadzę (fot. 1). Narzędzie powinno być tak dobrane i ustawione, aby nie uszkodzić lub sfrezować ścianki przewodu komino­wego [5]. Czynność czyszczenia przewodu ko­minowego można wykonywać od dołu lub od strony wylotu przewodu komi­nowego. Wprawioną w ruch rotacyj­ny głowicę należy przesuwać powoli wzdłuż całego komina, aby został oczyszczony na całej długości [5]. Instalacja wkładu kominowego Nieszczelności przewodu kominowe­go lub zmiana urządzenia grzewcze­go mogą wymagać wykonania wkładu kominowego. Do zabezpieczeń prze­wodów kominowych wykorzystuje się wkłady kominowe metalowe, cera­miczne i z folii aluminiowej. Wkłady kominowe metalowe, inaczej nazywane kominami jednościennymi, zostały opisane w literaturze [6]. Zabezpieczenia wykonane z metalu stosuje się do przewodów wentylacyj­nych i spalinowych. Wkład ceramiczny jest najlepszym rozwiązaniem umożliwiającym reno­wację komina dymowego. Tego typu rozwiązania dostosowane są do od­prowadzania spalin z różnego ro­dzaju palenisk. W Polsce duża część urządzeń grzewczych opalana jest paliwami węglopochodnymi. Spaliny powstające podczas spalania tego typu gazów są niezwykle agresyw­ne. Obecnie stosowane urządzenia grzewcze działają w coraz niższych temperaturach, kondensat powstały podczas emisji spalin działa bardzo destrukcyjnie na kominy murowane z cegły i z wkładami ze stali. W celu zabezpieczenia kominów odprowadza­jących gazy powstałe w wyniku spa­lania paliw węglopochodnych montuje się wkłady ceramiczne. Problemem podczas zmiany urządze­nia grzewczego lub instalacji wkładu kominowego do istniejącego komi­na murowanego może być zbyt mały przekrój istniejącego komina. Wtedy wykonuje się rozwiercanie, tzw. fre­zowanie komina (fot. 2). Czynność tę nie zawsze jednak można zastoso­wać. W przypadku złego stanu kon­strukcji komina, nawet przy niewielkiej korozji, wiertnica może spowodować duże uszkodzenia, zmniejszenie stateczności, poprzesuwanie cegieł i dalej niedrożność lub nieszczelność przewodu remontowanego i przewo­dów sąsiednich. Do wykonania tego typu zabiegu wykorzystuje się wiert­nicę. Wiertnica może być zakończona łańcuchami lub głowicą diamentową. Wykorzystanie urządzenia wiertni­czego z łańcuchami polega na odbi­janiu części cegieł przez łańcuchy obracające się z dużą szybkością. Wykorzystanie urządzeń z łańcucha­mi jest bardziej inwazyjne. Uderzenia łańcuchów powodują większe drga­nia komina niż zastosowanie głowicy diamentowej, która rozwierca komin. Podobnie jak w przypadku innych na­praw kominów przed wykonaniem za­biegu należy dokonać oceny stanu komina, a do samego zabiegu podejść indywidualnie. Nie ma możliwości przedstawienia ogólnych zaleceń np. co do wielkości poszerzenia przekroju przewodu. W każdym przypadku nie powinien on być jednak powiększony o więcej niż 1/3 powierzchni. Frezo­wanie kominów jest dobrą metodą renowacji, która niejednokrotnie jest jedyną alternatywą większych i bar­dziej kosztownych prac budowlanych, takich jak budowa nowych kominów. Fot. 3 Przewód kominowy wentylacyjny uszczel­niony wkładem z folii aluminiowej Wkład z kwasoodpornej folii aluminiowej Zabezpieczenia z kwasoodpornej fo­lii aluminiowej (fot. 3) według produ­centów nadają się do zabezpieczenia przewodów kominowych spalinowych i wentylacyjnych. Ze względu na to, że wkłady te wykonane są z mniej trwa­łych materiałów niż kominy stalowe czy ceramiczne, autor opracowania zaleca ich stosowanie głównie do naprawy przewodów wentylacyjnych, którymi odprowadza się mniej agre­sywne gazy. Zaletą tego typu rozwią­zania jest przede wszystkim szybki montaż, niewymagający kucia w prze­wodach z niewielkimi przewężeniami czy uskokami. Montaż wkładu z folii aluminiowej po­lega na wprowadzeniu go do przewo­du kominowego, dopasowaniu wkładu do wnętrza kanału, wtłoczeniu sprę­żonego powietrza do wnętrza rękawa technologicznego, a następnie wykoń­czeniu przewodu po uszczelnieniu [7]. W przypadku wykonania naprawy ist­niejącego przewodu kominowego ko­nieczne jest przestrzeganie następu­jących zasad: – przed przystąpieniem do naprawy komina należy wykonać ocenę stanu technicznego przewodu kominowe­go, tzw. opinię kominiarską; – sposób naprawy przewodu komi­nowego powinien być każdorazowo indywidualnie dobrany do przypadku uszkodzeń i rodzaju pełnionej funkcji; – podczas wykonywania prac zwią­zanych z naprawą przewodu komi­nowego należy przestrzegać zasad bhp i ochrony przeciwpożarowej; – po wykonaniu naprawy komina nale­ży zlecić kominiarski odbiór powyko­nawczy. mgr inż. Krzysztof Drożdżol 2. K. Drożdżol, Uszkodzenia przewodu ko­minowego w budynku w wyniku źle do­branego przekroju, „Inżynieria i Budow­nictwo” nr 8/2012. 3. K. Drożdżol, Systemy odprowadza­nia spalin a remont budynku. Reno­wacja komina, „Magazyn Instalatora” nr 5/2015. 4. A. Heryszek, Kominiarz i jego wiedza zawodowa: podręcznik szkolenia zawo­dowego, Wyd. Spółdzielcze 1985. 5. W. Anigacz, K. Drożdżol, Sposób napra­wy przewodu kominowego, „Ciepłow­nictwo, Ogrzewnictwo, Wentylacja” nr 43/1 C2012D. 6. K. Drożdżol, Sprawny komin to bez­pieczny kominek – dobór, wykonawstwo, eksploatacja, „Inżynier Budownictwa” nr 6/2015. 7.

Renowacja starego domu z bala, sodowanie, piaskowanie, Buczkowice - 20 listopada 2023. Piaskowanie Sodowanie Szkiełkowanie Cegły Drewna Konstrukcje Stalowe.

Czasami najprostsze rozwiązania są najlepsze. Choć w większości przypadków malujemy lub tapetujemy ściany we wnętrzach budynków, to warto także przemyśleć wyeksponowanie odsłoniętych fragmentów cegieł. Może to nadać pomieszczeniu niepowtarzalnego charakteru. Z tego powodu popularne jest także pozostawianie odsłoniętych cegieł na zewnątrz budynków, aby jednak efekt był odpowiedni, konieczna jest umiejętna renowacja cegieł. Jak czyścić cegły i zadbać o walory estetyczne odsłoniętych murów ceglanych? Renowacja cegieł – od czego zacząć? Wyraziste, czerwone cegły przyciągają wzrok swoim kolorem i wyglądem. Niestety, dość często ich intensywny kolor zaczyna blednąć wraz z upływem czasu, a na samych cegłach zostają białe smugi z zaprawy murarskiej i starego tynku. Czyszczenie starej cegły z zaprawy samą wodą nie wystarcza – zwykle już kilka chwil po ich wyschnięciu problem smug powraca. Czym wyczyścić starą cegłę, aby nadać jej dawny wygląd? Proces ten jest bardziej skomplikowany, niż mogłoby się wydawać. Pracę zaczynamy od oczyszczenia samej ściany. Należy pozbyć się pokrywającego ją tynku, jednocześnie uważając, aby nie uszkodzić przy tym cegieł. Najwygodniej byłoby oczywiście już na etapie wznoszenia ścian zaplanować, że zostaną one odsłonięte i pozostawić je nieotynkowane, natomiast remontując mieszkanie, zwykle nie mamy takiej możliwości. W trakcie skuwania tynku przy czyszczeniu cegieł starajmy się usunąć go jak najwięcej, dokładnie ostukując go młotkiem czy pomagając sobie dłutem. Im starszy tynk, tym łatwiejsze powinno być to zadanie. Dzięki temu zaoszczędzimy czas podczas następnej fazy renowacji cegieł, czyli polerowania. Czyszczenie i polerowanie cegieł Gdy już udało skuć nam się tynk i usunąć jego większe płaty, musimy oczyścić cegły z brudu. Białe smugi i wyblakły kolor to właśnie wynik zanieczyszczonej struktury cegieł, która przez to zatraca swoje walory estetyczne. Czyszczenie cegły możemy wykonać ręcznie, używając do tego drucianej lub ryżowej szczotki. Tutaj także należy jednak być ostrożnym i zbyt mocno nie starać się drapać po powierzchni, aby nie doprowadzić do skruszenia czy głębokich rys. Starajmy się dokładnie wyczyścić także szczeliny między cegłami, aby zalegający tam pył i brud nie przeniósł się później znów na wyczyszczone cegły. Kolejny etap to polerowanie i wygładzanie. Za pomocą wiertarki z gumową tarczą, na którą nakładamy krążek papieru ściernego, dokonujemy zewnętrznej obróbki cegły. Dzięki temu powierzchnia cegły będzie równiejsza, a także usuniemy cząsteczki brudu zalegające tak głęboko w jej strukturze, że zwykła szczotka nie mogłaby sobie z nimi poradzić bez zostawiania wyraźnych śladów. Jeśli nie czujemy się zbyt pewnie z wiertarką w rękach, zawsze możemy użyć nawiniętego na twardą gąbkę papieru ściernego. Powstały na skutek tarcia pył staramy się na bieżąco zmiatać ze ściany, ale nie zapominajmy przy tym o zabezpieczeniu swoich oczu, ust i nosa. Najlepiej pracować z nałożoną na twarz ochronną maseczką przeciwpyłową oraz okularami ochronnymi. Kolejny krok w renowacji cegieł – nawilżenie Etap, od którego większość osób zaczyna czyszczenie starych cegieł, czyli nawilżenie, długotrwałe efekty przyniesie tylko po ich wcześniejszym oczyszczeniu i polerowaniu. Nasączenie ściany wodą usunie z niej resztki zanieczyszczeń, a jednocześnie pomoże nam później w fazie spoinowania – mokra ściana nie będzie odciągać z zaprawy do spoinowania wody. Zależnie od wielkości ściany oraz jej umieszczenia, do jej nawilżenia wewnątrz budynku możemy użyć zwykłej gąbki czy ścierki, a w przypadku ścian zewnętrznych myjki ciśnieniowej. Nie należy jednak przesadzać z ustawioną mocą strumienia wody – woda pod zbyt wysokim ciśnieniem także może uszkodzić zewnętrzną strukturę cegieł. Ułożenie zaprawy i impregnacja starych cegieł Po odpowiednim oczyszczeniu cegieł przechodzimy do finalnej części ułożenia nowej zaprawy w spoinach. Najlepiej użyć do tego specjalnej szpachelki, a następnie wygładzić powierzchnię poprzez delikatne przetarcie jej szmatką lub gąbką. Gdy ułożymy zaprawę już na całej szerokości ściany, możemy udać się na zasłużony odpoczynek. Zanim przejdziemy do impregnacji, spoiny muszą całkowicie wyschnąć. Trwa to zwykle około 3 dni. Do impregnacji używamy preparatu przeznaczonego do zastosowania na murze z surowej cegły. Zaimpregnowanie ściany zabezpieczy ją przed ponownym zabrudzeniem, a także zwiększy odporność na inne uszkodzenia. Przede wszystkim jednak sprawi, że w najbliższej przyszłości nie będziemy musieli powtarzać całego żmudnego procesu renowacji cegieł. A może klinkier? Jaki wybrać czyścik do klinkieru? Jeśli podoba Ci się design wnętrz z odsłoniętym fragmentem ściany z cegieł, ale chcesz uniknąć zaawansowanego remontu, wymagającego kucia tynku i oczyszczania cegieł, alternatywą mogą być płytki klinkierowe. Wyglądają one identycznie jak ściana z prawdziwych cegieł, a są łatwiejsze do montażu. Podłoże musi być gładkie i oczyszczone, a do przyklejenia płytek należy używać specjalnego kleju do klinkieru. Tak jak w przypadku ścian z cegieł, warto pamiętać jednak o regularnej impregnacji, wybierając czyścik do klinkieru. Dzięki zastosowaniu czyściku, wyroby klinkierowe na dłużej zachowują swój wygląd i dodadzą wyjątkowego charakteru do każdego wnętrza.
Jak powinny wyglądać kolejne etapy remontu starego domu? 1. Ocieplenie dachu – ten etap remontu nie koliduje z innymi pracami termomodernizacyjnymi, za to już na wstępie pozwala zmniejszyć koszty ogrzewania – przez dach ucieka bowiem 20-30% ciepła. 2. Ocieplenie przegród zewnętrznych – ten etap prac warunkuje kolejne – wpływa
czerwiec 30, 2021 News 0 polubień 948 odwiedzin Cegła to materiał używany przez człowieka od wieków. W średniowieczu zainteresowanie nią znacząco wzrosło, przez co stała się ona wtedy podstawowym budulcem. Zainteresowanie tym materiałem nie słabnie również na przestrzeni lat - elewacja z cegły zawsze wygląda elegancko, a ściany z niej wykonane nie wymagają tynkowania. Jednak mimo wytrzymałości, jaką posiada ten materiał, z biegiem czasu również może wymagać renowacji. Czyszczenie elewacji z cegły W przypadku budynków z cegły, które nie wymagają jeszcze gruntownego odnowienia czy renowacji, niekiedy wystarczy wyłącznie czyszczenie ich za pomocą wody i środków chemicznych do tego przeznaczonych. Do tego celu stosuje się również myjkę ciśnieniową, jednak warto przed rozpoczęciem prac przetestować, czy jej użycie nie spowoduje zniszczenia spoin w murze. Renowacja cegły w starych budynkach i zabytkach W przypadku starych kamienic czy kościołów z cegły samo mycie często nie jest wystarczające. Mury są w różnym stanie technicznym, dlatego często konieczna jest wymiana starej cegły i uzupełnienie spoin. Do wymiany cegły używa się cegły rozbiórkowej lub nowych cegieł ręcznie formowanych dobranych do danego muru. W naszej manufakturze posiadamy szeroki wybór cegieł wykonywanych pracą własnych rąk - między innymi staropolską, stary mur, czy pruską, które wpasowują się w klimat starych budowli ceglanych. Jeśli wymiany wymagają tylko nieliczne cegły, należy po kawałku usuwać je z muru. Jest to dosyć pracochłonne zajęcie z uwagi na niebezpieczeństwo zniszczenia cegieł, które nie wykazują na dany moment uszkodzeń. W przypadku, gdy mur uległ degradacji w znacznym stopniu, zaleca się wymianę cegieł na większej powierzchni. W tym celu powinno usuwać się zniszczone cegły i wbudowywać nowe, najlepiej metodą strzępi murowych. Spowoduje to zazębianie się nowego muru ze starym i zapobiegnie pękaniu pozostałej części konstrukcji. Prace polegające na wymianie cegły na większych obszarach należy jednak skonsultować z konstruktorem, w celu przeprowadzenia bezpiecznej renowacji. Wymiana spoiny między cegłami Podczas wybierania zaprawy do renowacji muru po pierwsze należy zwrócić uwagę na jej wytrzymałość. Należy bowiem stosować spoinę o niższej wytrzymałości niż cegła - w innym przypadku na skutek czynników atmosferycznych, zbyt twarda spoina będzie powodować wymywanie się cegły, której uzupełnienie jest znacznie trudniejsze od uzupełnienia fugi. Spoina powinna mieć natomiast większą nasiąkliwość niż zastosowana cegła. Zbyt szczelna masa spoinująca może spowodować po kilku sezonach rozsadzenie wmurowanej cegły. Ważne jest również prawidłowe wykonanie lica spoiny - fuga powinna być wykonana w sposób uniemożliwiający osadzanie się wody, gdyż przyczyni się to do jej wymywania. Jednak oprócz technicznych aspektów doboru spoiny, należy pamiętać również o jej wyglądzie - musi być on zbliżony zarówno kolorystycznie do zastanego materiału, jak i wykazywać podobną strukturę. Ochrona muru z cegły po renowacji Z uwagi, iż większość czynników niszczących mur to czynniki atmosferyczne, warto w celu ochrony muru zastosować środki hydrofobizujące, które utrudniają przenikanie wody w głąb przegrody. Dostępne w naszym sklepie środki impregnujące dodatkowo zapobiegają osiadaniu tłuszczy oraz niwelują rozwój mikroorganizmów na licu muru. Ponadto niektóre stwarzają wrażenie mokrej powierzchni, dzięki czemu kolor cegły jest jeszcze bardziej intensywny. Odpowiednie zabezpieczenie cegły wydłuży jej żywotność i zabezpieczy przed zniszczeniem. Cegła z manufaktury Cekobud idealna do renowacji starych murów Oprócz cegły rozbiórkowej do renowacji murów ceglanych stosuje się również ręcznie formowane cegły. Wyroby wykonywane w naszej manufakturze powstają z gliny lessowej, a dzięki tradycyjnym metodom wykonywania z powodzeniem można używać ich jako budulec w starych murach. Z uwagi na szeroki wachlarz kolorystyczny możliwe jest jej dobranie do zastanego wyglądu muru. Oprócz cegły pełnej dostępne są również kształtki ceglane oraz cegła parapetowa, która często stanowiła uzupełnienie ceglanych budowli. Są to materiały charakteryzujące się niepowtarzalną kolorystyką i fakturą, a także znaczną trwałością i odpornością na uszkodzenia mechaniczne. Powiązane produkty Cegła parapetowa Wymiary cegły parapetowej: 300/120/65 mm Klasa wytrzymałości na ściskanie: 20 N/mm2 Mrozodporność: Pełna Ilość na palecie: 258 szt Obecnie brak na stanie cena: 6,90 zł Przejdź do sklepu

Pomysły na remont starego domu – wnętrza. Zobacz galerię zdjęć. 50-letni dom parterowy z czerwonej cegły zyskał nowe życie. Inwestorzy mogli go zburzyć i postawić nowy, ale zdecydowali się na przebudowę. I choć inwestycja okazała się bardziej kosztowna i czasochłonna niż budowa nowego domu, nie żałują.

Piękne ceglane elewacje z cegieł klinkierowych lub licowych mogą z czasem stracić pierwotny urok. Niekiedy opłaca się je odnowić. Niektóre trzeba będzie wymienić, do czego niezbędna jest cegła rozbiórkowa. Zobacz, jak przeprowadzić remont elewacji domu. Autor: Nelissen Polska Ceglane elewacje wytrzymują po kilkadziesiąt lat bez konserwacji i wciąż są w niezłym stanie. Najczęstszym zabiegiem remontowym jest więc mycie muru Zarówno cegły klinkierowe, ceramiczne licowe, jak i silikatowe uchodzą za znacznie trwalsze niż tynki. Z pewnością upłynie sporo lat, zanim zajdzie potrzeba odnowienia ceglanych elewacji. Niestety, ewentualne naprawy nie zawsze będą łatwe. Mycie ścian ceglanych W okolicach silnie zurbanizowanych lub w pobliżu fabryk, kopalń mury brudzą się bardziej, a zanieczyszczenia mocniej trzymają powierzchni. Nie znaczy to jednak, że ścian nie uda się domyć. Cegły myje się ciepłą wodą z dodatkiem środka czyszczącego, najlepiej przeznaczonego do tego celu. Jeśli zaprawa spoinująca między cegłami nie wykrusza się, do mycia można użyć myjki ciśnieniowej. Jeżeli się wykrusza, nie jest to wskazane, bo strumień wody może wypłukiwać spoiny. Tam, gdzie brud nie chce zejść, można użyć średnio twardej szczotki i szorować do skutku. Gdy zabrudzenia okażą się niemożliwe do zmycia, można wezwać firmę zajmującą się piaskowaniem. Piasek wystrzeliwany pod dużym ciśnieniem zetrze z muru wszystko, co do niego przywarło. Metoda ta może doprowadzić do zniszczenia spoin między cegłami. Piasek może też za bardzo porysować powierzchnię cegieł. Można zamówić piaskowanie lub hydropiaskowanie (ścierniwo jest natryskiwane wraz z wodą) niskociśnieniowe, mniej skuteczne, ale też mniej inwazyjne. Zawsze pozostaje też pomalowanie całej elewacji farbą akrylową lub silikonową. Zniknie naturalny kolor, ale pozostanie rysunek muru. Nowe spoiny na elewacji domu Czasem, aby mur odzyskał dawną świetność, wystarczy tylko odnowić fugi, czyli spoiny między cegłami. W tym celu najpierw usuwa się luźne ich fragmenty i dokładnie odpyla oczyszczone miejsce. Po zagruntowaniu można nanosić na nie specjalny szlam renowacyjny do klinkieru. Nakłada się go gumową pacą jak podczas fugowania glazury. Po chwili zbiera się jego nadmiar z powierzchni cegieł i po upływie pół godziny czyści elewację zwilżoną gąbką. Gdy spoiny są poważnie uszkodzone, trzeba je usunąć i oczyszczone oraz zagruntowane szpary wypełnić nową zaprawą do fugowania. Nowa fuga nie powinna być zlicowana z powierzchnią muru, bo ściana będzie wówczas źle wyglądać. Wymiana cegieł – cegły rozbiórkowe Pęknięte, obłupane lub kruszące się cegły należy usunąć i zastąpić nowymi, o zbliżonym wyglądzie (najlepiej cegłą rozbiórkową). Zniszczoną cegłę rozkrusza się i kawałek po kawałku wyjmuje ze ściany. Miejsce po niej wymaga oczyszczenia i zagruntowania. Po nałożeniu zaprawy wkłada się nową cegłę i gdy zaprawa zwiąże, uzupełnia spoinę dookoła niej. Jeśli więcej niż 30% muru jest uszkodzone lub gdy wszystkie uszkodzone cegły są skupione w jednym miejscu, lepiej zdecydować się na inne rozwiązanie. Można wtedy brać pod uwagę całkowite lub częściowe rozebranie muru i odtworzenie go z nowych cegieł. Prace takie powinny być prowadzone po konsultacji z konstruktorem. To rozwiązanie trudne i inwestorów wybierze więc w takiej sytuacji wariant prostszy i tańszy – wypełni zaprawą dziury i puste spoiny, po czym otynkuje budynek, albo zdecyduje się na system ociepleniowy. Autor: ARTBRICK Niektóre systemy ociepleniowe przewidujące okładzinę z płytek klinkierowych sprzedawane są wraz ze specjalnie profilowanymi płytami styropianowymi ułatwiającymi mocowanie płytek w równym i powtarzalnym układzie Jak ocieplić ściany i zachować mur Można po ociepleniu starego muru zrobić nową ceglaną elewację, ale jest to drogie rozwiązanie, które pociąga za sobą dobudowanie fundamentu i pogrubienie ścian o kolejne 12-16 cm. Na szczęście producenci klinkieru i silikatów wymyślili płytki z tych materiałów. Ich grubość nie przekracza 1 cm, a wysokość i długość są identyczne jak typowych cegieł. Mogą one zastąpić tynk cienkowarstwowy na ociepleniu. Dostępne są takie systemy ETICS, które przewidują zastosowanie płytek – warto się na nie zdecydować, jeśli chcesz mieć gwarancję na nową elewację. Płytki stworzą efekt nieznacznie tylko odbiegający od pierwowzoru. Płytki są najczęściej przyklejane do warstwy zbrojonej wykonywanej standardowo na ociepleniu. Płytki powinno się mocować zaprawą polecaną lub dostarczaną przez ich wytwórcę. Zalecane są zaprawy klasy C2T lub kleje elastyczne klasy minimum S1. Układ płytek ma odzwierciedlać wiązanie murarskie – zazwyczaj więc mocowane są na mijankę, z przesunięciem kolejnych rzędów o połowę długości płytki. Po zakończeniu przyklejania w szczeliny między płytkami nanosi się masę spoinującą, najlepiej klasy CG2W lub CG2A. Paweł Bałos|Radosław Murat Planuję ocieplenie domu wybudowanego w 1939 r., ale nie wiem jaki styropian powinienem zastosować. Fundament domu wykonany jest z kamienia, ściany wymurowane są z cegły pełnej i mają grubość ok. 40 cm. W ścianie brak jest przestrzeni powietrznej i w zimie dom bardzo ciężko ogrzać. Mało jest materiałów prezentujących się równie okazale, co czerwona cegła. Przed popularyzacją betonu była podstawowym budulcem wszelkich konstrukcji - od gmachów użyteczności publicznej, przez mosty i mury, na domach jednorodzinnych skończywszy. Niestety, upływający czas zaciera jej czar, dlatego warto dowiedzieć się, jak można przywrócić jej blask. Tynk Jeśli warstwa cegieł skrywa się pod tynkiem, musimy oczywiście się go pozbyć. Skuwanie powinniśmy wykonywać w miarę ostrożnie, mniejszymi młotkami. Starszy tynk powinien odchodzić w większych płatach, możemy pomóc mu, podważając dłutem. Praca ta będzie dość czasochłonna, jednak należy wykonać ją w miarę możności dokładnie, usuwając jak najwięcej wierzchniej warstwy. Zaoszczędzimy sobie dalszego żmudnego polerowania, które będzie znacznie mozolniejsze, jeśli zostawimy zbyt wiele starego materiału. Czyszczenie Jeśli budynek jest w całości wykonany z cegły i nie był otynkowany, prawdopodobieństwo, że będzie pokryty brudem, jest bardzo wysokie. Dlatego pierwszym naszym krokiem w ramach poprawy stanu cegły będzie dokładne umycie jej myjką ciśnieniową. Nie chcemy zniszczyć samej struktury, ale strumień wody powinien dokładnie i silnie penetrować powierzchnię, oczywiście bez uszkadzania spoiwa. Mokra cegła będzie łatwiejsza do dalszej obróbki, czyli szorowania. Możemy wykonać je ręcznie za pomocą szczotki ryżowej lub drucianej (sprawdźmy tylko wcześniej, czy nie zostawi wyraźnych śladów) - niestety to dość pracochłonne i niewdzięczne zajęcie. Jeśli cegła jest w dobrym stanie, możemy skorzystać z polerskiej maty drucianej oraz wiertarki, co znacznie przyspieszy pracę. Zdecydowanie najszybszą, najskuteczniejszą, ale też i najdroższą metodą będzie piaskowanie. Usługę tę wykonują liczne firmy w Polsce. Piaskowanie wymaga specjalistycznego sprzętu, który można także wypożyczyć do indywidualnego użytkowania. Pamiętajmy, że każde szorowanie i szlifowanie wywołuje potężne pylenie, zwłaszcza przy tak ścieralnym materiale jak cegła. Dlatego do wszelkich prac niezbędne będzie zabezpieczenie dolnych i górnych dróg oddechowych oraz oczu. Najlepiej wykonywać te prace latem i w miarę możności odgrodzić budynek. Koniecznie musimy zamknąć wszystkie okna. Pylenia unikniemy, jeśli zdecydujemy się na hydropiaskowanie, jednak lepiej skonsultować jego zastosowanie z konserwatorem, ponieważ może uszkodzić strukturę cegły. Zabezpieczenie Jeśli w trakcie wszystkich procesów pojawiły się ubytki w spoiwach, teraz będzie jedyna okazja, by je uzupełnić. Oczywiście nie dysponujemy zaprawą murarską sprzed stu lat, ale na pewno znajdziemy skuteczniejszy zamiennik. Warto przed zastosowaniem ocenić zgodność kolorystyczną na przykładowym kawałku, tak by załatane dziury nie były zbyt widoczne. Umytą, oczyszczoną i uzupełnioną powierzchnię należy zabezpieczyć za pomocą impregnatów hydrofobicznych. Na rynku nie brakuje preparatów, które chronią przed wilgocią i warunkami atmosferycznymi. My musimy wybrać głęboko penetrujący oraz odpowiedni do porowatej struktury cegły. Jeśli decydujemy się na dalsze pokrycie tynkiem, środek musi działać również jak podkład. Jeśli będzie ostatnią warstwą, musimy zadbać o dokładną impregnację cegły. Ponownie, warto przed zdecydowaniem się na konkretny produkt sprawdzić jego działanie na kawałku mniej odsłoniętego muru, co da nam pogląd na finalny efekt. Jeśli mur będzie elementem wystroju wnętrza, pamiętajmy, by nie korzystać z silnych i toksycznych impregnatów. W ten sposób odnowiona i zabezpieczona cegła będzie wyglądała dokładnie jak za czasów świetności, służąc nam i ciesząc oczy przez długie lata.

Jest kilka ważnych zasad, o których należy pamiętać ocieplając stare domy. 1) Izolacja pozioma – większość starych domów, w szczególności tych które wybudowano na fundamencie z kamienia nie posiada żadnej izolacji poziomej – lub jeżeli takowa istnieje, to jest ona skorodowana. Oznacza to, że nasz dom od podłoża nie jest w

Konserwacja lub odnowa drewnianego domu nie należy do zadań łatwych – niejednokrotnie wiąże się z wieloma problemami technicznymi i wysokimi kosztami. Pokazujemy, jak zabrać się za renowację, aby zabezpieczyć dom na kolejne lata i odzyskać niepowtarzalny urok drewnianej konstrukcji. Sprawdzamy stan domu Przed remontem niezbędny jest przegląd wszystkich newralgicznych punktów domu, tak aby sprawdzić, które elementy wymagają naprawy w pierwszej kolejności. Zaczynamy od dachu – kontrolujemy jakość pokrycia, więźbę i okapy. Następnie przechodzimy do ścian – sprawdzamy, czy warstwa (szalunek), która chroni dom przed wilgocią i wodą, nadal dobrze pełni swoją funkcję. W następnej kolejności weryfikujemy stan podwaliny, zwracamy uwagę na fundamenty. Nie bez znaczenia jest również to, z jakiego drewna wykonany jest dom – najczęściej buduje się z sosny i świerku, choć za najlepsze, ale i niestety najdroższe, uznawana jest dębina. Przy okazji sprawdzamy, czy drewno nie spróchniało. W tym celu można spróbować wbić w drewniany element konstrukcji scyzoryk lub śrubokręt – jeśli drewno nie gnije i nie próchnieje, to narzędzia nie powinny się zagłębić w powierzchnię bali. Przyglądamy się również deskom – niewielkie otwory na ich powierzchni mogą świadczyć o żerowaniu owadów. Dokładne oględziny pozwolą nam ustalić zakres prac, poniżej przedstawimy rozwiązania najczęściej napotykanych problemów. Ubytki w kominie, dziurawe poszycie Pracę zaczynamy od najwyższego elementu budynku – komina. Zaglądamy do środka, usuwamy z niego wszelkie nieczystości (liście, gałęzie, ptasie gniazda). Następnie oglądamy wszystkie cegły, i w razie potrzeby wymieniamy uszkodzone elementy. Warto też rozważyć wymianę pieca na nowy – wizualnie możemy go poddać renowacji i z powodzeniem dopasować np. do rustykalnego wnętrza, ale sam wkład kominowy powinien korzystać z najnowszych technologii. Jeśli podczas oględzin zauważyliśmy ubytki w poszyciu dachu – konieczne będzie skorzystanie z pomocy dekarza. Spróchniała elewacja, szkodniki i wilgoć Konserwację ścian najlepiej zacząć od wyczyszczenia spróchniałych miejsc na elewacji, czyli zeskrobania luźnych elementów. Czynność wykonujemy do momentu aż zobaczymy zdrowy kolor drewna. Usuwamy również patynę. Pamiętajmy o zabezpieczeniu wszystkich szczelin przed działaniem wilgoci i dostawaniem się wody. W miejsca ubytków aplikujemy piankę poliuretanową. Na koniec zabezpieczamy deski środkiem, który ochroni je przed żerowaniem owadów w ich strukturze. Natomiast deski na ścianach wewnętrznych oczyszczamy delikatnie papierem ściernym, usuwamy z nich pył i lakierujemy je (lakier zabezpieczy je przed kornikami). Nierówny sufit, łuszcząca się farba, popękane deski W tym przypadku najlepszym rozwiązaniem jest zerwanie starych desek i ułożenie nowych w ich miejsce. Jest to jednak dość drogi zabieg, który niepotrzebnie zwiększa koszt całego remontu, a z powodzeniem można zastosować alternatywne materiały. Co wybrać? Dobrze w tej roli sprawdzają się np. płyty laminowane, które do złudzenia przypominają drewno – są dość trwałe i z powodzeniem posłużą nam przez wiele lat. A przy okazji kolejnego remontu bez problemu wymienimy je na drewniane odpowiedniki. Podłoga do wymiany, nieszczelne drzwi i okna W najgorszym wypadku konieczne będzie zerwanie podłogi i ułożenie nowych desek, choć zwykle nie jest to konieczne. Najczęściej wymienia się tylko pojedyncze elementy, które straciły swój urok lub odświeża i impregnuje powierzchnię. W tym celu najlepiej wykonać kolejno: cyklinowanie, oczyszczenie powierzchni z pyłu i zabezpieczenie jej lakierem, olejem lub woskiem. Naprawę drzwi i okien – szczególnie wtedy, gdy mają ornamenty – warto zostawić fachowcowi. Czasami uszkodzenia są na tyle skomplikowane, że bardziej opłacalny jest zakup nowych okien i drzwi – dopasowanych do wnętrza i wykonanych na zamówienie. i2exvgb. 363 321 153 411 42 2 454 27 378

renowacja starego domu z cegły